Affiliation:
1. İSTANBUL MEDİPOL ÜNİVERSİTESİ
Abstract
Çocukların büyürken karşılaştıkları stresli yaşam olaylar, onların zihinsel, duygusal ve fiziksel gelişimleri üzerinde kalıcı ve uzun süreli etkilere sahiptir. İstismar, kaotik aile yapısı içinde büyümek, aile içi şiddet, kayıp, doğal afetler, terör, savaş ve mülteci olma durumu bunların başlıcalarındandır. Çocuğun yaşı, mizacı, psikolojik dayanıklılığı, ailenin desteği ve travmayla ne şekilde başa çıktıkları gibi çeşitli etmenler, bu yaşantıların çocuğu ne şekilde etkileyeceğinin ve travma semptomlarının belirleyicilerindendir. Her çocuk travmatik olayı kendisine özgü bir şekilde anlamlandırır. Travma yaşantısı ile terapiye gelen değerlendirilirken, risk faktörleri, çocuğun gelişimsel seviyesi ve işleyişi aile merkezli bir yaklaşımla, bütüncül ve çok yönlü bir şekilde ele alınmalıdır. Çocuğun istismarı ile sonuçlanabilecek her türlü durumu çok yönlü anlamak için ebeveyn çocuk ilişkisini şekillendiren ailevi, kültürel, sosyoekonomik ve toplumsal faktörlerin dikkate alındığı sosyal psikolojik bir yaklaşım önemlidir.
Goodyear-Brown (2010; 2019) tarafından geliştirilen TravmaOyun, oyunun kolaylaştırıcı gücünü kullanarak çocuğun gelişimine duyarlı bir yaklaşım sunmaktadır. Terapist çocuk için güvenli bir üs görevi görür ve cocuk terapist ile iyileştirici bir ilişkiyi deneyimler.
Bir yetişkinle istikrarlı, güvenli bir ilişkinin merkezindeki hassas ve dikkatle zamanlanmış müdahaleler yoluyla, travma yaşamış çocuklar, yalnızlığa, terk edilmiş olmaya, kayba dair duygularını iyileştirir. Travmatik yaşantının zehirleyici etkisinden arınma sağlanıp, semptomların kontrol altına alınmasıyla, terapistin sağladığı güvenli alan sayesinde, çocuğun geleceğe dair umutları geliştirilir.
Publisher
Dokuz Eylil University Graduate School of Social Sciences
Reference46 articles.
1. Baggerly, J. N. ve Green, E. J. (2014). Mending broken attachment in displaced children finding “home” through play therapy. C. A. Malchiodi ve D. A. Crenshaw (Ed.), Creative arts and play therapy for attachment problems (s. 275–293) içinde. The Guilford Press.
2. Booth, P. B ve Jernberg, A. M. (2010). Theraplay: Helping parents and children build better relationships through attachment-based play. John Wiley & Sons.
3. Boyes, M. E., Hasking, P. A. ve Martin, G. (2016). Adverse life experience and psychological distress in adolescence: moderating and mediating effects of emotion regulation and rumination. Stress & Health, 32(4), 402-410. https://doi.org/10.1002/smi.2635
4. Bunchanan, G., Gewirtz, A. H., Lucke, C. Ve Wambach, M. R. (2020). The concept of childhood traumna in psychopathology: Definitions and historical perspectives. G. Spalletta, D. Janiri, F. Piras ve G. Sani (Ed), Childhood trauma in mental disorders: A comprehensive approach (s. 9-28) içinde. Springer.
5. Calam, R., Bolton, C., Barrowclough, C. ve Roberts, J. (2002). Maternal expressed emotion and clinician ratings of emotional maltreatment potential. Child Abuse & Neglect, 26(10), 1101–1106. https://doi.org/10.1016/S0145-2134(02)00373-3.