Fenomen hikikomori i jego ukazanie w wybranych wytworach polskiej kultury

Abstract

W artykule postawiono pytanie, jak rozpoznane w Japonii zjawisko shakaiteki hikikomori jest postrzegane i ukazywane w odległym kulturowo społeczeństwie polskim. W poszukiwaniu odpowiedzi autorka wykorzystuje teorię anomii Émile’a Durkheima i Roberta K. Mertona, a także koncepcję społecznego tworzenia rzeczywistości Petera L. Bergera i Thomasa Luckmanna, poruszając się w obszarze socjologii wiedzy. Zakładając, że społeczeństwo samo wytwarza wiedzę, począwszy od doświadczeń i spostrzeżeń dnia codziennego, poprzez obiektywizację i ponowną internalizację, przybliża rozumienie hikikomori ujawniane na forach internetowych (ukształtowane przez codzienne, rodzinne doświadczenia), następnie w wytworach kultury, takich jak sztuka teatralna, film czy reportaż radiowy oraz w opracowaniach naukowych opartych na badaniach.