The Dependence of the Child as a Value for Reflection on Peace in Light of the Concept of the Pedagogical Relationship—Inspired by the Thought of Max Van Manen and Lennart Vriens

Abstract

Problematyka podjęta w przedstawionej pracy jest ściśle związana z rozwojem idei relacji pedagogicznej, zajmującej szczególnie ważne miejsce w zainteresowaniach badawczych współczesnych przedstawicieli pedagogiki fenomenologicznej na świecie takich jak  Max van Manen, Tone Saevi czy Carina Henricsson. Przywołani badacze w szczególnie istotny sposób inspirują się tradycją badawczą tzw. Szkoły w Utrechcie oraz koncepcją „phenomenology of practice”, którą rozwinął uczeń Martinusa Langevelda, Max van Manen. Łączy ich wpływ Emmanuela Levinasa, a rozwijana przez nich koncepcja relacji pedagogicznej w centrum swojej etycznej perspektywy stawiają zatem zależność i kruchość dziecka oraz odpowiedzialność dorosłego. Problematyka heteronomii w relacji pedagogicznej odsłania swoje ogromne znaczenie dla rozwijanej w perspektywie fenomenologicznej i egzystencjalnej pedagogicznej problematyki pokoju. Druga część artykułu koncentruje się na kilku inspiracjach płynących z badań Lennarta Vriensa, który prowadził badania nad żywym doświadczeniem dziecka w odniesieniu do wychowania dla pokoju Wyniki przeprowadzonej analizy wyraźnie wskazują na ogromną potrzebę podejmowania dalszej refleksji nad tym czym dla dziecka jest doświadczenie pokoju i jakiej wiedzy etyczno - pedagogicznej naprawdę potrzebujemy, by budować pokój. Każdy z nas indywidualnie jako osoba - i jako wspólnota.