Ortaokul Öğrencilerinin Bağlanma Stilleri ile Konuşma Kaygıları Arasındaki İlişki

Abstract

Bu araştırmanın temel amacı ortaokul öğrencilerinin bağlanma stilleri ile konuşma kaygıları arasındaki ilişkinin incelenmesidir. Ayrıca bağlanma stilleri ile konuşma kaygı düzeylerinin cinsiyet, ebeveyn eğitim durumu gibi çeşitli demografik değişkenler açısından farklılık gösterip göstermediği de araştırılmıştır. Bunu ortaya koymak için ilişkisel tarama modelinin benimsendiği çalışmada veri toplama aracı olarak “Yakın İlişkilerde Yaşantılar Envanteri-II Orta Çocukluk Ölçeği” ve “Ortaokul Öğrencileri için Konuşma Kaygısı Ölçeği”nden yararlanılmıştır. Araştırmaya Trabzon’daki farklı ortaokullarda 5, 6, 7 ve 8. sınıfta öğrenim gören 523 öğrenci katılmıştır. Veri analizi için SPSS paket programı kullanılmış ve Pearson Korelasyon Katsayısı, bağımsız örneklem t testi, tek yönlü varyans analizi (ANOVA), Kruskal-Wallis ve Mann-Whitney U testleri yapılmıştır. Araştırma sonucunda hem kaygılı bağlanma ile konuşma kaygısı arasında hem de kaçınan bağlanma ile konuşma kaygısı arasında ilişki tespit edilmiştir. Bu durum bağlanmanın sadece çocuk ile anne arasındaki etkileşimi açıklamakla kalmadığını, kişinin çocukluk ve ergenlik döneminde başka bireylerle olan iletişimini, konuşmasını da etkilediğini, duyduğu konuşma kaygısının sebeplerinden biri olduğunu göstermesi açısından önemlidir. Öğrencilerin bağlanma stilleri ve konuşma kaygıları cinsiyet ve anne-baba eğitim durumuna göre farklılık göstermezken kaygılı ve kaçınan bağlanma boyutları anne ve babanın birlikte yaşayıp yaşamamasına göre anlamlı bir farklılık göstermektedir.