Uzaktan Çalışma Modelinin (Hibrit Model) Çalışan Performansı Üzerine Etkisi

Abstract

Son yıllarda yaşanan teknolojik gelişmeler ve bu teknolojilerin sağladığı imkanlar ile bilgi ve iletişim teknolojilerinin ortaya çıkardığı uzaktan çalışma şekli, Covid-19 salgını ile birlikte çok daha popüler hale gelmiştir. Uzaktan çalışma, geleneksel ofis ortamından ziyade çalışanlara esneklik, özerklik ve iş-yaşam dengesi gibi bazı avantajlar getirmiş olmasının yanı sıra yalnızlık, sosyalleşmede zayıflık ve iş yoğunluğunun artması gibi bazı dezavantajları da ortaya çıkarmıştır. Uzaktan çalışma şekli olan hibrit modelde çalışanlar belirli günlerde ofisten çalışırken, kalan diğer günlerde ise uzaktan çalışmayı taahhüt eder. Bu çalışmada uzaktan çalışma şeklinin özellikle hibrit model çalışma şekli üzerinde durularak çalışan performansına etkisi incelenmiştir. Bir telekominükasyon şirketinin İstanbul Anadolu yakasındaki genel müdürlüğünde yaklaşık 325 kişi uzaktan çalışmaktadır. Uzaktan çalışan 325 kişiye ulaşılmaya çalışılmış ancak araştırmaya 179 kişi katılmıştır. Örneklem sayısı hata payı %5, güven düzeyi %95 olarak değerlendirildiğinde ulaşılması gereken örneklem sayısı 176 kişidir. Tüm ölçeğin iç tutarlılık katsayısı (Cronbach alfa) 0,873’tür. Sonuçlar uzaktan çalışmanın çalışan performansına etkisinde yapılacak araştırmalarda kullanılabilecek geçerlilik ve güvenirlik sonuçlarına sahip olduğunu göstermiştir. Uzaktan çalışma modelinin alt boyutlarının farklı değişkenlerle ilişkili olduğu ve uzaktan çalışmanın çalışan performansını pozitif yönde etkileyebildiği sonucuna varılmıştır.