KADININ ÜREME VE KENDİ GELECEĞİNİ BELİRLEME HAKKI ÇERÇEVESİNDE GEBELİĞİN SONLANDIRILMASINDA YASAL SÜRELERİN BAŞLANGICI

Abstract

Türk Hukuku’nda gebeliğin sonlandırılması bakımından yasal sürelerin sona erdiği zamana mevzuatta yer verilmekte ancak bu sürelerin hangi andan itibaren işlemeye başlayacağı belirtilmemektedir. Başlangıç anı belirsiz olan sürenin bitiş zamanı da doğru hesaplanamadığından, bu durum mevzuatta yer alan sürelerin sona erdiği zamanın belirsiz olmasına yol açmaktadır. Bu belirsizlik, mevzuatta yer alan “gebelik süresi” ifadesinden kaynaklanmaktadır. Gebelik süresi, farklı disiplinlerde farklı başlangıç anı esas alınarak hesaplanmakta olduğundan, gebelik süresinin hesabında hangi gebelik hesaplama yönteminin esas alınacağının madde metninde açıkça yer alması, sürelerin doğru hesaplanması bakımından önem arz etmektedir. Çalışmamızda Türk hukukundaki mevcut yasal durum, gebeliğin başlangıç anını ve gebelik süresinin hesabında hukuken kabul edilen yöntemi açıkça düzenleyen Alman Ceza Kanunu hükümleri çerçevesinde karşılaştırmalı olarak incelenmiştir. Ayrıca kural olarak yasal süreler içerisinde, hukuka uygun bir şekilde gebeliğin sonlandırılmasına cevaz veren Türk ve Alman ceza hukuku bakımından mevcut yasal durum ve bunun bireyin üreme özgürlüğüne ve kendi geleceğini belirleme hakkına etkisini yasal süreler bağlamında tartışılmıştır. Gebeliğin sonlandırılmasında, kadının embriyoyu rahminde taşıyan birey olarak kendi bedeni ve geleceği hakkında karar vermesi, yasal sınırlar içerisinde olmak ve yasal sınırların belirlilik ilkesine uygun düzenlenmesi kaydıyla mümkün olacaktır. Bu durum kadının üreme hakkının teminiyle doğrudan bağlantılıdır.