Mucanje kod dece: dometi psihološkog teorijskog pristupa i tretmana sa osvrtom na ulogu školskog okruženja

Abstract

Ovaj rad daje prikaz savremenih istraživanja o psihosocijalnim i obrazovnim karakteristikama dece koja mucaju. Nalazi istraživanja se ne slažu oko prisustva anksioznosti, socijalne anksioznosti, samopouzdanja, depresivnosti kod dece koja mucaju. Ipak, postoji dovoljno indikatora koji ukazuju da je psihološko funkcionisanje dece koja mucaju specifično, bez obzira na to da li je neki od psiholoških faktora uzrok ili je posledica mucanja. Pregled literature pokazuje slaganje istraživača o tome da deca koja mucaju trpe negativne reakcije okoline, koje su često prisutne u školskom kontekstu, što negativno utiče na socijalizaciju. Savremena literatura uzima u obzir psihosocijalni kontekst u kojem se odvija mucanje, a rad je pokušaj opravdavanja psihološkog pristupa u tretiranju mucanja kod dece. Diskutovani su argumenti koji se suprotstavljaju neurološkim konceptima o etiologiji mucanja i diretknim oblicima tretmana kojima je cilj poboljšanje fluentnosti. Dat je prikaz i kritička diskusija psiholoških teorijskih određenja indirektnih tipova tretmana koji imaju za cilj prevazilaženje mucanja kroz promene karakteristika životne sredine za koje se smatra da utiču na javljanje poremećaja. Savremene koncepcije tretmana, koje su prikazane u radu, su proširene i obogaćene u odnosu na klasične, iu skladu su sa socijalnim modelom ometenosti. Prikazani su pristupi koji insistiraju na psihosocijalnim intervencijama u školi koje bi obezbedile bolji prihvat dece sa ovim poremećajem i uticale na prevenciju psihopatologije i akademskih teškoća u odraslom dobu. Rad je ponudio projekciju razvoja izučavanja ovog, još uvek nedovoljno ispitanog poremećaja, kao i implikacije za profesionalnu praksu koja je zasnovana na psihološkom pristupu mucanju kod dece.