Affiliation:
1. ANKARA HACI BAYRAM VELİ ÜNİVERSİTESİ
2. ISPARTA UYGULAMALI BİLİMLER ÜNİVERSİTESİ
3. ANKARA HACI BAYRAM VELI UNIVERSITY
Abstract
Bu çalışmanın amacı kırsal rekreasyon katılımcılarının etkinliklerinin öncesi, esnası ve sonrası süreçte, sürdürülebilirlik bakış acısına uygun olarak doğal, kültürel ve ekonomik çevreyi ilgilendiren sorumlu davranışlarını analiz etmek için Rekreasyonda Sorumlu Tüketici Davranış Ölçeği’nin geliştirilmesidir. Ölçek geliştirme sürecinde madde havuzu oluşturma, uzman görüşü sonrası pilot uygulama ve ölçeğe ilişkin geçerlilik ve güvenirlilik analizlerinin gerçekleştirilmesi aşamaları uygulanmıştır. Çalışmanın amacı doğrultusunda ulusal ve uluslararası ilgili literatür taranarak 41 maddelik bir madde havuzu oluşturulmuştur. 41 maddelik taslak form uzman görüşleri sonrasında 27 maddeye inmiştir. Taslak ölçeğin son hali kırsal rekreasyon etkinliklerine daha önce katılım sağlamış 150 bireye anket aracılığıyla ulaştırılarak pilot çalışma yapılmıştır. Elde edilen veriler yardımıyla açıklayıcı faktör analizi ve güvenirlik analizi yapılmıştır. Analizlerin sonucunda 5 faktörlü 21 maddeden oluşan ve faktörleri güvenilir bulunan bir ölçek yapısı elde edilmiştir. Bu ölçeğin yapısını doğrulamak amacıyla 235 kişiden oluşan yeni bir çalışma grubundan anket aracılığıyla veri toplanarak iki düzeyli doğrulayıcı faktör analizi yapılmıştır. Analiz sonucunda ölçeğin yapısı doğrulanmıştır. Sonuçlar, çalışmada geliştirilen Rekreasyonda Sorumlu Tüketici Davranış Ölçeğinin geçerli ve güvenilir bir ölçme aracı olduğunu ve rekreasyon etkinliklerine katılan bireylerin sürdürülebilirlik açısından sorumlu davranışlarını ölçmek amacıyla kullanılabileceğini göstermektedir.
Reference48 articles.
1. Başcı Namlı, Z., Karakuş Yılmaz, T. & Meral, E. (2022). Ortaokul öğrencileri için kültürel mirasa duyarlılık ölçeğinin geliştirilmesi. Kırşehir Eğitim Fakültesi Dergisi, 23(3), 2369-2398. DOI: 10.29299/kefad.1132186
2. Bilgili, M.Y. (2017). Ekonomik, ekolojik ve sosyal boyutlarıyla sürdürülebilir kalkınma. Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi, 10(49), 559-569. DOI:10.17719/jisr.2017.1608
3. Birinci, M.C. (2018). Boş Zaman Motivasyonu ve Davranışsal Bağlılık İlişkilerinde Boş Zaman Tatmininin Araçlık Etkisi ve Rekreasyonel Hizmetin Teknolojik Rolü: Rekreasyonel Kayak Etkinliğine İlişkin Bir Çalışma. Yayımlanmamış Doktora Tezi, Gazi Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Rekreasyon Yönetimi Ana Bilim Dalı, Rekreasyon Yönetimi Bilim Dalı, Ankara.
4. Boateng, G.O., Neilands T.B., Frongillo E.A., Melgar-Quiñonez H.R. & Young S.L. (2018). Best practices for developing and validating scales for health, social, and behavioral research: a primer. front. Public Health 6(149), 149-167. DOI: 10.3389/fpubh.2018.00149
5. Bramley, G. & Power, S. (2009). Urban form and social sustainability: the role of density and housing type. Environment and Planning B: Planning and Design, 36(1), 30-48.DOI: 10.1068/b33129