Abstract
Bireyin karşılaştığı problem(ler)i çözebilmek için herhangi bir eylemde bulunmaksızın, hissettiği duygu ve problem(ler)in olası sebep-sonuçlarını sürekli olarak düşünmesi şeklinde karakterize edilen ruminatif düşünce, zihnin sağlıklı bir şekilde çalışmasını engelleyen ve böylece günlük hayatın akışına etki eden bir ruhsal durumdur. Manevi iyilik hali ise bireyin ahlak ve etik değerleri de dahil olmak üzere yaşamdaki anlam ve amaç duygusunu genişletmesini ifade etmektedir. Bu yönüyle manevi iyilik hali, sağlıklı yaşamın özü olarak kabul edilmektedir. Araştırmada birbirleri ile bağlantılı olduğu düşünülen her iki kavramın arasındaki ilişki, 2022-2023 yıllarında Erciyes Üniversitesi İlahiyat Fakültesinde öğrenim gören 472 kişilik bir örneklem üzerinde incelenmektedir. Araştırmada Ingersoll (1995) tarafından geliştirilen ve Duyan ve ark. (2021) tarafından Türkçeleştirilen Manevi İyilik Hali Envanteri, Brinker ve Dozois (2009) tarafından geliştirilen ve Karatepe (2010) tarafından Türkçeye uyarlanan Ruminatif Düşünme Biçimi Ölçeği ile kişisel bilgi formu kullanılmıştır. Araştırma sonucunda katılımcıların %81’inin (n=382) ruminatif düşünceye oldukça eğilimli olduğu, Manevi İyilik Hali Envanteri açısından ortalamanın üzerinde bir puan aldıkları, Ruminatif Düşünce Biçimi Ölçeği açısından cinsiyetin anlamlı farklılaşmaya sebep olmadığı, ancak Manevi İyilik Hali Envanteri’nde cinsiyetler açısından kadınların lehine anlamlı bir farklılığın bulunduğu, sınıfın Ruminatif Düşünce Biçimi Ölçeği, Manevi İyilik Hali Envanteri ve Kutsallık, Anlam, Bağlantılılık, Umut ve Sahte İyilik boyutlarında istatistiksel olarak anlamlı bir farklılaşma meydana getirdiği, ruminatif düşünce eğiliminin yaş ilerledikçe arttığı, her iki ölçek arasında negatif bir korelasyon olduğu, ayrıca Anlam, An merkezcilik, Gizem, Umut ve Manevi özgürlüğün ruminasyon üzerinde %19,5 oranında negatif bir etkiye sahip olduğu belirlenmiştir.