Affiliation:
1. SAĞLIK BİLİMLERİ ÜNİVERSİTESİ, ANKARA DR. SAMİ ULUS KADIN DOĞUM ÇOCUK SAĞLIĞI VE HASTALIKLARI SAĞLIK UYGULAMA VE ARAŞTIRMA MERKEZİ
Abstract
Bu çalışmanın amacı engelli bireye bakım veren ebeveynlerin kas-iskelet sistemi rahatsızlıklarının değerlendirilmesi ve çocuğun günlük yaşam aktivitelerinde bağımsızlık düzeyine göre ebeveynlerin kas iskelet sistemi rahatsızlıklarının incelenmesidir. Çalışmaya engelli bireye bakım veren 59 ebeveyn dahil edildi. Engelli bireyin tanısı, engel tipi, mobilite durumu, yemek yeme, giyinme, tuvalet aktivitelerindeki bağımsızlık durumu, engel süresi ile bakım veren ebeveynlerin gelir düzeyi, çocuk sayısı düzenli bakıcı desteği alıp almadığı sorgulandıktan sonra ebeveynlere Cornell Kas İskelet Rahatsızlık Anketi uygulandı. Bağımsız grupların Cornell Kas İskelet Rahatsızlık Anketi skorları Mann Whitney U testi kullanılarak karşılaştırıldı. Engelli bireylerin yaş ortalaması 9,55+6,04 yıl, engellilik süresi 7,66+5,54 yıl idi. Engelli bireylerde en fazla Serebral Palsi tanısı (%47,5) ve en fazla fiziksel engel mevcuttu (%49,2). Ebeveynlerin yaş ortalaması 38,22±7,85 yıl idi. Cornell Kas İskelet Rahatsızlık Anketi alt bölüm skorları incelendiğinde en yüksek skorun bel bölgesinde (15,94±24,59) olduğu görüldü. Cornell Kas İskelet Rahatsızlık Anketi toplam skoru ortalama 106,13±185,09 idi. Engelli bireylerin yürüyebilme, yemek yiyebilme, tuvalet ihtiyacını giderme, giyinme aktivitelerinde bağımsızlık durumuna göre bakım veren ebeveynlerin Cornell Kas İskelet Rahatsızlık Anketi skorları arasında anlamlı fark bulundu (p<0,05). Engelli bireyin engel süresi ile ebeveynlerin Cornell Kas İskelet Rahatsızlık Anketi skorları arasında anlamlı ilişki bulundu (r=0,283, p=0,03). Yemek yeme, yürüme, tuvalet ve giyinme aktivitelerinde bağımsız olan engelli bireylere bakım veren ebeveynlerin kas iskelet sistemi rahatsızlıklarının daha az olduğu görüldü. Engelli bireylerin günlük yaşam aktivitelerinde bağımsızlık düzeyinin arttırılmasına yönelik müdahalelerin bakım veren ebeveynlerin kas-iskelet sistemi rahatsızlıklarının önlenmesi adına yararlı olabileceğini düşünmekteyiz.
Publisher
Sakarya University of Applied Sciences
Reference24 articles.
1. M. Sezen. “Fiziksel Engellilerin Rehabilitasyonuna Yönelik Mobilya Tasarım Araştırmaları.”. G.Ü. Fen Bilimleri Enstitüsü, Yüksek Lisans Tezi, Ankara, 2007.
2. [2] Ö. Vergili, B. Oktaş and E. Koçulu. "Engelli Çocuğun Bağımsızlık Düzeyinin Kendisine Bakım Verenler Üzerindeki Sağlıkla Ilgili Yaşam Kalitesi Açısından Etkisinin Incelenmesi.". Hacettepe University Faculty of Health Sciences Journal, 2015.
3. [3] D. Özmen and A. Çetinkaya. "Engelli çocuğa sahip ailelerin yaşadiği sorunlar.". Ege Üniversitesi Hemşirelik
Fakültesi Dergisi, 28.3: 35-49, 2012.
4. [4] Ö. K. Coşkun, et al. “The Relationship Between Caregiver Burden And Resilience And Quality Of Life In A Turkish Pediatric Rehabilitation Facility”. Journal Of Pediatric Nursing, 52:108-113, 2020.
5. [5] M. F. Cin, M. Aslan Aydın and E. Arı. “Zihinsel Engelli Bireye Sahip Olan Ebeveynlerin Tükenmişlik Düzeylerinin Incelenmesi.”. İstanbul Ticaret Üniversitesi Sosyal Bilimleri Dergisi, 31(1):19-32, 2017.