Surface Patched Models for Internal Stellar Structure Models

Abstract

Yıldız evrim hesaplamalarında, gözlem ile modelden hesaplanmıs teorik frekansların karsılastırılmasında en iyi bilinen problem yıldızların yüzey-yakın katmanlarının modelleme zorlugundan kaynaklanır. Modeller genelde basitlestirilmis model atmosferlerini ve, süperadibatik bölge yapısında hatalara sebep olan konveksiyon tanımında, karısım uzunlugu teorisini kullanır. Dahası, genel adyabatik yaklasımda hesaplanan model salınım frekansları türbülant basınç etkilerini ihmal eder. Süper adyabatik bölgede konveksiyon genelde karısım uzunlugu teorisi (MLT) ile ele alınır. Fakat, yüzey konveksiyonunun lokal-olmayan ve lineer-olmayan dogasının bir sonucu olarak, MLT bu karısık bölgeyi dogru bir sekilde modelleyemez. Optik yüzeye yakın üst sınır kosulları asterosismik gözlemler ile uyusmaz. Yıldız yapı modelleri p-mod salınımları ile karsılastırıldığı zaman, bu asterosismolojiye sözde yüzey-yakın etkileri olarak yansır. Sonuç olarak, yıldız yapı hesaplamalarında üst sınır kosullarının nasıl belirlendigini iyilestirmek istiyoruz. Biz gerçek 3D yıldız atmosfer modellerini çalısıyoruz. Bunun için hassas bir sekilde yıldız modellerini fotosferik etkin sıcaklık ve çekime ve 3D simülasyonlarının en derin noktasında zamansal ve yataysal olarak ortalanmıs basınçtaki sıcaklık değerine eşleştiriyoruz. Daha sonra yakın-yüzey yapısını bu ortalanmış simülasyon ile yer değiştirip mod frekanslarındaki değisimi hesaplıyoruz.