Abstract
In Tongeren centrum werd bij een opgraving een graf van een grote hond gevonden uit de Romeinse periode. Ter hoogte van de mond lag een vaatwerkje als grafgift: een rond terra sigillata-schaaltje. Dit was of moest doorgaan voor het etensbakje van het dier. Door het afbreken van de randen wordt symbolisch aangegeven dat het bakje na de dood niet meer kon worden gebruikt. De symboliek van de etensbak met afgebroken randen kan ook geplaatst worden in een Keltische traditie waarbij mythische honden dagelijks stukjes van de volle maan afbeten en zo de maancyclus creëerden. Deze vondst is uitzonderlijk, maar past in de zeer lange traditie van hondenbegrafenissen, met als vroegste vondst deze van Bonn-Oberkassel daterend van 14 200 jaar geleden en voortdurend tot in het heden. Ook nu nog geven mensen vaak voorwerpen mee bij een graf of urne van hun gezelschapsdier.