Flexorenthesopathie bij een Italiaanse cane corso: diagnostische bevindingen en resultaat na behandeling

Abstract

Flexorenthesopathie is een elleboogaandoening die voornamelijk bij volwassen honden mankheid veroorzaakt. In deze casus wordt de evolutie van primaire flexorenthesopathie op lange termijn besproken bij een Italiaanse cane corso. Deze hond werd op 1,5 jarige leeftijd gediagnosticeerd met bilaterale primaire flexorenthesopathie. De diagnose werd gesteld op basis van verschillende beeldvormingstechnieken, i.e. radiografie, computertomografie en artroscopie. De behandeling bestond uit het herhaaldelijk injecteren van het gewricht met methylprednisoloneacetaat en had telkens een tijdelijk effect van enkele maanden en leidde uiteindelijk tot een acceptabele mobiliteit. Radiografisch was er na vier jaar een duidelijke toename in grootte van de calcificatie en een toename van artrose in het gewricht.