Affiliation:
1. VAN YUZUNCU YIL UNIVERSITY
2. SİVAS CUMHURİYET ÜNİVERSİTESİ
Abstract
Akreditasyon, öz değerlendirme raporunun yazılması, değerlendirme ekibinin oluşturulması, saha ziyareti, akreditasyon kararı ve bu kararın ilgililerine bildirilmesi aşamalardan meydana gelen bir süreçtir. Yükseköğretimde akreditasyon, yükseköğretim çatısı altındaki kurumların nitelik ve nicelik olarak iyileştirilmesine hizmet ederek kalite güvencesini sağlamayı hedefler. Kalite güvence sistemi, akredite olmak isteyen kurum ya da programların hedefledikleri kaliteye ulaşmalarına ve daha iyi hizmet sunmalarına yardım eder. Akreditasyon sürecinde görev alan değerlendiricilerin görüşleri çerçevesinde akreditasyon sürecinin gelişime açık yönlerinin belirlenerek kalite güvence sisteminin iyileştirilmesi gerekmektedir. Bu araştırma, Türkiye’de Eğitim Fakültelerinin akreditasyon süreçlerinde takım başkanı, program değerlendiricisi, gözlemci olarak görev alan akreditörlerin deneyimlerine göre akreditör veya program değerlendiricisi olmanın anlamını incelemek amacıyla yapılmıştır. Çalışmada betimleyici fenomenolojik araştırma deseni kullanılmıştır. Araştırmanın katılımcı grubu, Öğretmenlik Eğitimi Programları Değerlendirme ve Akreditasyon Derneği’nde (EPDAD) gönüllü olarak akreditör hizmeti veren 20 öğretim elamanından oluşmaktadır. Katılımcılardan 9’u Profesör, 8’i Doçent Dr. 2’si Dr. Öğr. Üyesi, 1’i Arş. Gör. Dr.’dur. Çalışmaya Sosyal Bilgiler, Coğrafya, Eğitim Bilimleri, Bilgisayar Teknolojileri, Türkçe, Kimya, Özel Eğitim, İngilizce, Ölçme ve Değerlendirme Ana Bilim Dallarından öğretim elemanları katılmıştır. Çalışmada veri toplama aracı olarak yarı-yapılandırılmış görüşme formu kullanılmıştır. Elde edilen verilerin analizinde betimsel fenomenolojik araştırma deseninin kendine özgü 4 aşamalı analiz süreci uygulanmıştır. Çalışma sonucunda Öğretmenlik Eğitimi Programları akreditörü olma deneyiminin yapısını oluşturan 6 bileşen veya öz tespit edilmiştir. Bu bileşenler, (1) akreditör olmanın sorumluluk, emek ve özveri gerektirmesi, (2) kalite süreçlerine katkı sağlama, (3) alan uzmanı akademisyen olma, (4) belirli standartlara dayalı olarak programın kalitesini değerlendirme, (5) yetkin, yansız, tutarlı, adil ve planlı olma, (6) kendini geliştirme ve empati kurabilmedir.
Reference10 articles.
1. Adelman, C. (1994). Accreditation, the encyclopedia of higher education, ed. Burton G. Clark, Pergamon Pres, V.1, 1313-1318.
2. Adıgüzel, A., & Sağlam, M. (2009). Öğretmen eğitiminde program standartları ve akreditasyon. İnönü Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 10 (3), 83-104.
3. Alpaydın, Y. & Topal, M. (2022). Eğitim fakültelerindeki akreditasyon deneyimleri üzerine nitel bir araştırma. İnsan ve Toplum Dergisi, 12 (2), 232-265.
4. Alstete, J.W. (2007). College accreditation: Managing internal revitalization and public respect. New York: Palgrave Macmillan.
5. Bakioğlu, A., & Baltacı, R. (2000). Üniversitede akreditasyon ve düşünceler. Öneri Dergisi, 3 (13), 39-47.