2040 Modeling of Maximum-Minimum Temperature Averages and Precipitation Amount in Turkey with Google Earth Engine
Author:
COŞKUN Mücahit1ORCID, ŞAHİNER Hüseyin2ORCID, CANBULAT Onur1ORCID, ÖZTÜRK Ahmet1ORCID, TAŞOĞLU Enes3ORCID, TOPRAK Ferhat1ORCID
Affiliation:
1. KARABÜK ÜNİVERSİTESİ 2. SİNOP ÜNİVERSİTESİ 3. NİĞDE ÜNİVERSİTESİ
Abstract
Son yıllarda etkisini giderek artıran küresel iklim değişikliği, artık insanlığın önlem alması ve uyum çabalarını artırması gereken bir problem haline gelmiştir. Daha uzun süre maruz kalınan sıcak hava dalgaları, sıcak hava dalgaları ile birlikte sıklığı giderek artan orman yangınları, kuraklık, şiddetli yağışlar, sel ve heyelan olayları iklimsel parametrelerdeki farklılaşmaların en belirgin göstergeleridir. İklim değişikliğinin Dünya’nın farklı alanlarında farklı sonuçları ortaya çıksa da, Türkiye’nin içinde bulunduğu Akdeniz Havzası bu değişikliklerden en fazla etkilenmesi beklenen sahalardandır. Türkiye'nin sıcaklık ve yağış iklim değişkenleri üzerine gelecek öngörüsü sunmak ve olası farklılaşmaları belirlemek çalışmanın amacını oluşturmaktadır. Bilimsel kuruluşlar tarafından geliştirilen modeller ve uygulanan emisyon senaryoları, gelecekte yaşanabilecek olası değişikliklerin tahmini için önemli metotlardır. Araştırmada Coupled Model Intercomparison Project Phase 5 (CMIP5) projesi kapsamında yer alan modellere ve senaryolara ait çoklu model ortalaması kullanılmıştır. Analizlere dahil edilen emisyon senaryoları RCP4.5 ve RCP8.5’tir. Çalışmaya ait analizler Google Earth Engine bulut işletim sistemi ile gerçekleştirilmiş ve ArcGIS 10.4 programı ile haritalanmıştır. Yapılan analizler sonucunda 2005-2040 döneminde Türkiye, bugünkü ortalamalara göre daha sıcak günler ile karşı karşıya kalacaktır. Maksimum sıcaklık ortalamalarındaki artış trendi daha kuvvetlidir. Akdeniz kıyılarında görülen iklim şartları ilerleyen yıllarda etki sahasını Ege ve Marmara bölgelerine doğru genişletecektir. Doğu Anadolu Bölgesi’nde minimum sıcaklık ortalamalarında daha kuvvetli artışlar yaşanacaktır. Yağış miktarlarında Akdeniz-Ege kıyıları ve iç bölgelerde azalma, Doğu Karadeniz kıyılarında kısmen artışlar görülecektir. Genel olarak bütün Türkiye arazisinin ortalama yağışı dikkate alındığında, pozitif ya da negatif yönde bir eğilim mevcut değildir.
Publisher
Ege Universitesi
Subject
Ocean Engineering
Reference76 articles.
1. Akçakaya, A., Atay, H., ve Demir, Ö. (2013). İklim Değişikliği Senaryolarında Yeni Dönem: Paralel Yaklaşım ve Temsili Konsantrasyon Rotaları. 6th Atmospheric Science Symposium - ATMOS. 3 - 5 Haziran 2013, İstanbul. İstanbul. 2. Alexeeff, S. E., Nychka, D., Sain, S. R., ve Tebaldi, C. (2018). Emulating mean patterns and variability of temperature across and within scenarios in anthropogenic climate change experiments. Climatic Change, 146(3–4), 319–333. https://doi.org/10.1007/S10584-016-1809-8/FIGURES/3 3. Alonso, A., Muñoz-Carpena, R., Kennedy, R. E., ve Murcia, C. (2016). Wetland landscape spatio-temporal degradation dynamics using the new google earth engine cloud-based platform: Opportunities for non-specialists in remote sensing. Transactions of the ASABE, 59(5), 1333–1344. https://doi.org/10.13031/trans.59.11608 4. Anderson, L. S., Flowers, G. E., Jarosch, A. H., Aðalgeirsdóttir, G. T., Geirsdóttir, Á., Miller, G. H., … Pálsson, F. (2018). Holocene glacier and climate variations in Vestfirðir, Iceland, from the modeling of Drangajökull ice cap. Quaternary Science Reviews, 190, 39–56. https://doi.org/10.1016/J.QUASCIREV.2018.04.024 5. Badino, F., Ravazzi, C., Vallè, F., Pini, R., Aceti, A., Brunetti, M., … Orombelli, G. (2018). 8800 years of high-altitude vegetation and climate history at the Rutor Glacier forefield, Italian Alps. Evidence of middle Holocene timberline rise and glacier contraction. Quaternary Science Reviews, 185, 41–68. https://doi.org/10.1016/J.QUASCIREV.2018.01.022
|
|