TiO2, Ag ve TiO2@Ag Nanopartiküllerinin Sentezi, Karakterizasyonu ve Kök Hücreler Üzerindeki Etkilerinin in vitro Değerlendirilmesi

Abstract

Kök hücre ve nanoteknoloji son yılların en hızlı gelişen araştırma alanlarındandır ve bu iki önemli alanın birleşmesi ile kök hücre nanoteknolojisi adı verilen yeni bir branş ortaya çıkmıştır. Yapılan çalışmalar ile nanoparçacıkların hücre içine girebildiği ve hücreler arası taşınabildiğinin belirlenmesinin ardından kök hücre nanoteknolojisindeki gelişmelerin arttığı görülmektedir. Bu çalışmanın amacı, ilk kez olarak, farklı karakteristik özelliklere sahip olduğu bilinen gümüş ve titanyumdioksit nanopartikülleri ile bu nanopartiküllerin kombinasyonu ile elde edilen titanyumdioksit-gümüş nanopartikülünün insan yağ dokusu kaynaklı mezenkimal kök hücreler (hADMKH'ler) üzerindeki etkilerini araştırmaktır. hADMKH'ler hücre kültürü yapılarak çoğaltılmıştır. Diğer taraftan nanopartiküller sentezlenmiş, elde edilen nanopartiküller için Zeta potansiyeli tayin edilip SEM ile görüntüleme yapılmıştır. Üç farklı nanopartikül türünün farklı konsantrasyonlarının hücreler üzerindeki toksisitesi MTT testi ile belirlenmiştir. Ayrıca nanopartiküllere maruz bırakılan hücrelerin adipojenik ve osteojenik farklılaşma potansiyelleri Oil Red O ve Alizarin Red S boyama ile incelenmiştir. Elde edilen sonuçlar aynı hücre hattı üzerinde her bir nanopartikül türünün farklı konsantrasyonlarının etkilerinin birbirinden farklı olduğunu göstermiştir. TiO2 nanopartikülleri 20 μg/mL'ye kadar toksik değilken Ag nanopartiküllerinin 1 μg/mL'de hücreler üzerinde önemli bir proliferatif etkisi vardır. TiO2@Ag nanopartikülleri ise tüm konsantrasyonlarda proliferatif etkide artış göstermiştir. Sonuç olarak tek başına kullanılan nanopartiküllerin hücreler üzerinde gösterdikleri etkilerinin yanı sıra nanopartikül kombinasyonlarının da ayrıca incelenmesine ve nanopartiküllerin kök hücre canlılığı, hücresel fonksiyonlar üzerindeki etkileri ve hücrelerin akıbeti üzerinde araştırmalar yapılmasına ihtiyaç duyulmaktadır. Ayrıca nanopartiküllerin ve kombinasyonlarının özellikle doku mühendisliği uygulamaları için hücre dışı bir matris elemanı olarak etkilerinin belirlenmesine yönelik çalışmaların artırılması gerekliliği ortaya çıkmaktadır.