Türkiye Cumhuriyeti tarihinde turizmde kamu düzeyinde örgütlenme ve istihdam ile ilgili sorunlar

Abstract

Türkiye Cumhuriyeti’nde turizm ile ilgili kamusal alanda örgütlenmenin ilk örneğini oluşturan Türk Seyyahin Cemiyeti’nin 1923 yılında kurulmasından itibariyle turizmde örgütlenme arayışları devam etmiş ve yıllar içinde merkezileşme eğilimi giderek artmıştır. 1960’lı yıllardan itibaren sıkı bir merkezileşme politikası benimsenmiş olsa da dönemin gerektirdiği koşullar ve turizm pazarının genişlemesi, 2000’li yıllarla beraber turizmde bölgesel örgütlenmelerin gerekliliğini doğurmuştur. Bununla birlikte bölgesel örgütlenmelerde çoğulculuğa önem verilmesi ve turizmle ilgili bütün parçaların yönetişim ilkeleri çerçevesinde sürece dahil edilmesi de gerekli hale gelmiştir. Türkiye’de turizmin örgütlenmesindeki ve konuya ilişkin yasal düzenlemelerdeki boşluklar ve karmaşalar devlet planlarında ve stratejilerinde de gündeme alınmıştır. Turizmin örgütlenmesinde yaşanan sorunlar, turizmle ilgili kamu kurumlarının istihdam politikalarında da karmaşıklığı ve eksikliği beraberinde getirmiştir. Kamusal turizm örgütlerinde istihdam edilen personelin bilgi, beceri ve donanımının turizmin yönetiminde belirleyici bir rol üstlendiğini ifade etmek mümkündür. Dolayısıyla bu çalışmanın temel amacı Türkiye’de kamusal alanda turizm örgütlenmesi ve istihdamı ile ilgili mevcut durumu ve temel problemleri belirlemektir. Bu amaç doğrultusunda literatür incelemesi yapılmış ve Türkiye Cumhuriyeti tarihinde turizmde örgütlenme ve istihdam konusu tartışmalı bir biçimde ele alınmıştır. Çalışma sonucunda mevcut sorunlara yönelik somut çözüm önerileri sunulmuştur.