Akut Pankreatitte Tiyol Disülfit Homeostazı Hastalık Lehine Bozulmaktadır

Abstract

Giriş ve Amaç: Akut pankreatit (AP) cerrahi kliniklerinin en çok uğraştığı hastalıklardandır. Mortalite oranları tüm olgularda yaklaşık %1 düzeyinde iken, bu rakam pankreatik nekroz olgularında %15’ler düzeyine çıkabilir. Bu nedenle nekrotizanpankreatittepatogenezinin aydınlatılması çok önemlidir. AP de tiyoldisülfit dengesinin (TDH) bozulduğu gösterilmiştir. Ancak nekrotizan pankreatite bu durum hala belirsizliğini korumaktadır. Bu çalışmanın amacı akut nekrotizan pankreatiteTDH’ını belirlemek ve bu parametrenin nekrotizan pankreatit ön tanısında kullanımını ortaya koymaktır. Yöntemler: Bu çalışmaya akut pankreatit tanısıyla kliniğimize yatırılan 160 hasta ve 100 sağlıklı kontrol dahil edildi. AP hastaları tomografi sonuçlarına göre akut nekrotizan pankreatit (ANP) ve akut ödematözpankreatit (AEP) olarak iki gruba ayrıldı. Kontrol ve hastaların total ve nativeti yol değerleri ölçüldü; Redükte tiyol, oksidize tiyol ve tiyoloksidasyon/redüksiyon oranları bu parametrelerden hesaplandı. Gruplar arasında tespit edilen farklar istatistiksel olarak analiz edildi. AEP ve ANP gruplarından elde edilen sonuçlar ROC analizi ile kıyaslanarak TDH’ın erken tanıdaki etkinliği belirlendi. Bulgular: Kontrol gurubuyla kıyaslandığında AEP ve ANP hastalarında redükte (reduced) tiyoloranı ve tiyoloksidasyon/redüksiyon oranının düştüğü bulundu. ANP erken tanısında redükte tiyol oranının (AUROC: 0,979, sensitivite: %98,3 ve spesifite %92,0) kullanılabileceği bulundu. Sonuç: AP’de oksidatif stres artışına TDH bozulması katkı sunmaktadır. Bu denge AEP ile kıyaslandığında ANP’de daha fazla bozulmaktadır. ANP tanısında TDH belirteç olarak kullanılabilir.