Dynamika dośrodkowa i odśrodkowa głównych symboli Judaizmu jako hieratycznych znaczników: studium semiotaktyczne

Abstract

Artykuł skupia się na omówieniu  semiotycznej wyrazistości hieratycznych znaczników judaizmu w postaci Menory i Gwiazdy Dawida. Są one z konieczności pozycjonowane wobec ogółu  symboliki judaistycznej, jak na przykład semiotycznej obecności Hamsy, która nie jest jednak znacznikiem hieratycznym Analiza opiera się na dwóch (iluzorycznych) przeciwstawnych siłach, które były już również szeroko stosowane do analizy zjawisk językowych: odśrodkowej i dośrodkowej. Ujmując je jako preferencje implikacyjne operujące na badanych obszarach semiosfery, proponuję odpowiednio funkcjonalną i strukturalną kategoryzację badanych znaków. Korpus analityczny do badań został zebrany w różnych krajach Europy i Maroku w latach 2010-2022 i składa się z cyfrowej dokumentacji setek egzemplarzy napotkanych judaików oraz konkatenacji symboli judaizmu w kontekstach pragmatycznych. Dyskusja jest również indeksowana przez kulturową diadę sacrum/profanum. Wyniki wskazują na pewne synchroniczne procesy, którym poddawany jest ten rodzaj znakowości, m.in. proces usilnienia  Magen David (kierunek odśrodkowy – dyfuzyjny), z jednoczesną lenicją menory (kierunek  dośrodkowy - konfuzyjny, wiążący). Jako próba interpretacji postuluję Gwiazdę Dawida jako pływającą(‘floating’) semiotaktyczną pierwszą.