Özel Gereksinimli Çocuğu Olan Ebeveynlerin Restoran Tercihlerine İlişkin Görüşlerinin İncelenmesi

Abstract

Bu çalışmada özel gereksinimli çocuğu olan ebeveynlerin restoran tercihlerine ilişkin görüşleri incelenmiştir. Bu çalışma ile özel gereksinimli çocuğa sahip ebeveynlerin restoranda veya dışarda yemek yeme tercihlerine ilişkin neler yaşadıkları belirlenmiştir. Çalışmada nitel araştırma yöntemlerinden durum araştırması tercih edilmiştir. 14 Ocak 2024 – 16 Ocak 2024 tarihleri arasında Mersin’de yaşayan 4–17 yaş arası özel gereksinimli çocuğu olan 8 ebeveyn ile görüşme gerçekleştirilmiştir. Araştırmada elde edilen verilere nitel araştırma analiz tekniklerinden içerik analizi uygulanmıştır. Elde edilen sonuçlardan özel gereksinimli çocuğa sahip ebeveynlerden daha çok annelerin görüşmeye katılım sağladığı görülmektedir. Özel gereksinimli çocukların cinsiyet olarak daha çok kız çocuklarının olduğu ve özel gereksinimlilik durumunun daha çok fiziksel olduğu görülmektedir. Ebeveynler ve özel gereksinimli çocuklarının restorana hiç gitmeme durumunun daha fazla olduğu görülmektedir. Genel olarak görüşme sonrası özel gereksinimli çocuğu olan ebeveynlerin yiyecek- içecek işletmelerinde sıkıntılar yaşadığı görülmektedir. Bu bulgulardan hareketle özel gereksinimli çocuklar ve ebeveynlerinin yiyecek içecek işletmelerinde toplumdaki diğer normal bireylerle aynı deneyimleri yaşama hakkının olduğu göz ardı edilmemesi gereken bir gerçek olduğu söylenebilir. Yiyecek-içecek işletmelerinde özel gereksinimli çocuklar ve ailelerine uygun şekilde düzenlemeler yapılması gerektiği ve restoranların gerekli hizmet unsurlarına sahip olması gerektiği önerilmektedir. Çalışmalarda daha fazla özel gereksinimli çocuğu olan ebeveynlere ulaşılarak ülke genelinde daha ayrıntılı bir çalışma yapılarak, farklı faktörler ve sorunlar tespit edilip çözüm için öneriler sunulabilir.