Abstract
Ortaçağ döneminin tartışmasız en önemli Yahudi düşünürü olan Rabbi Moşe Ben Meymun, “Rabbilerin Rehberi” ünvanıyla, ikinci Musa lakabıyla anılır. İbn Meymun İslam’ın altın çağı Endülüs’te Yunan ve Arap bilimlerinden rahatça istifâde etmiştir. Aynı zamanda da sağlam bir rabbilik eğitimi alarak Yahudi kaynaklarını en ince detayına kadar inceleme imkânını elde etmiştir. Geleneksel Yahudiliğin en büyük filozoflarından biri olarak tanımlanan RaMbaM; Talmud’un altıyüz onüç emrinin Tanrı tarafından Musa’ya verilmiş olduğunu ve bu emirleri rasyonel delillerle ve ilahi hikmet bağlamında yorumlamıştır. O Yahudi geleneğinde hakim olan görüşün aksine, Halakist midraşim tefsirleri Musa’dan rabbilere aktarılan geleneğe göre, “daha düşük seviyede” görürken, haggadist tefsirleri de genel anlamda “insan yapımı edebi bilgiler” olarak değerlendirmiştir. RaMbaM Talmud külliyatını, devrinin felsefi düşünceleriyle uzlaştırmayı başarmış; geleneğe izah, yorumlama ve tasnif getirerek, bir yorumcu (müfessir), tasnifci (musannif), fetva veren, (fakih) ve müctehid (hüküm çıkaran) olarak, çok boyutlu rabbi kimliğiyle kendini göstermiştir. O, Yahudi kutsal metinlerinin doğru okunmasını, anlaşılmasını ve yorumlanmasını sağlamıştır.
Publisher
Karadeniz Sosyal Bilimler Dergisi (The Black Sea Journal of Social Sciences), Giresun University
Subject
Materials Science (miscellaneous)
Reference27 articles.
1. Abelson, J. (1907). Maimonides on the jewish creed, The Jewish Quarterly Review, vol. XIX, England.
2. Adam, B. (1992). Yahudilikte din ve gelenek üzerine, İslamî Araştırmalar, 6 (1), 44-51.
3. Alıcı, M. (2004). Yahudilik’te dini otorite ve kurumları, Tabula Rasa, 10, 111-130.
4. Çağrıcı, M. (1999). İbn Meymun, DİA, XX, 194-197, İstanbul.
5. Davidson, H. A. (2005). Moses Maimonides: The man and his works, Oxford.