Psikotik Yapı, Baba İşlevi ve Lacanyen Kavramsallaştırma

Abstract

Bu çalışmada genel olarak psikozun teşhis ve tedavi yöntemiyle ilgili on dokuzuncu yüzyılın sonlarına doğru gelişen ve global düzeyde etkili olan biyomedikal yönelimli yaklaşım ile Freud’un baba kompleksi üzerinden açıkladığı ve daha sonra Lacan’nın baba işlevi bağlamında kavramsallaştırdığı psikanalitik çalışmalar, tarihsel bağlamda karşılaştırılarak ilgili literatür çerçevesinde tartışılmıştır. Çalışmanın birinci amacı, ana akım klinik psikiyatri ve psikoloji disiplinlerinde psikozun genellikle biyomedikal olarak kavramsallaştırıldığını, ancak psikanalitik yaklaşımın temelinde yer alan sübjektivasyonun ihmal edildiğini ilgili literatür üzerinden vurgulayarak, ruh sağlığı alanında bu konunun kritik önemini psikanalitik bağlamda ortaya koymaktır. İkinci amacı, psikanalitik çalışmalara yeterince yer vermeyen ana akım klinik psikiyatri ve psikoloji disiplinlerinde göz ardı edilen Lacanyen kavramsallaştırmanın, psikozun yapısal teşhis ve tedavi süreçlerine dair özgün katkılarını ön plana çıkarmaktır. Son olarak üçüncü amacı ise Lacan’ın psikotik yapıyı açıklarken, özellikle baba işlevine atıf yapmasını ve bu konudaki topolojik yorumlarını temel alarak, Baba-nın-Adları’nın, kodlama mekanizması olarak işlev gördüğünü ve üç temel ruhsal yapının ise senkronik olarak bu kodlama yoluyla baba metaforu üzerinden oluştuğunu ileri sürmektir. Böylece, Lacan’ın ruhsal yapıların oluşumunu açıklarken kullandığı topoloji matematiği ile ilgili çalışmalarından da kısaca yararlanılarak, bu kavramsallaştırma modelinin bir grafik üzerinden açıklanması hedeflenmiştir. Bu bağlamda, Lacan’ın psikotik yapıdaki kod ve mesaj fenomenlerine dair temel düzeydeki arzu grafiği üzerinden geliştirdiği topolojik yorumları ile simgesel, baba işlevi ve ruhsal yapılar arasındaki ilişkiye yönelik çalışmaları referans alınmıştır.