Temporomandibular Eklemin Transkraniyal Görüntülenmesinde Farklı Açılamaların Değerlendirilmesi: İn Vitro Çalışma

Abstract

Amaç: Temporomandibular eklem, baş bölgesinde hareketli olan tek eklemdir. Temporomandibular eklem radyolojik incelemelerinde görülmesi istenen dokular; kondil, glenoid fossa, eklem diski ve komşu yumuşak dokulardır. Bunları değerlendirmek için farklı yöntemler uygulanır. Çalışmamızın amacı, temporomandibular eklemin lateral transkraniyal radyografik yöntem ile görüntülenmesinde en ideal açılamanın değerlendirilmesidir. Gereç ve Yöntemler: Kafa modelde sol temporomandibular eklem bölgesi üzerinde çalışıldı. Kondil başı ve artiküler fossaya belirteç olarak gutta perka parçaları yerleştirildi. Kafa model üzerindeki belirteçler arası mesafeler dijital kumpas ile ölçülerek yedi farklı parametrenin gerçek boyutları belirlendi. Periapikal röntgen cihazı kullanılarak sol temporomandibular eklem bölgesinden vertikalde 3, horizontalde 5 farklı açı kombinasyonu sonucunda 15 farklı açılama altında radyograflar elde edildi. Çalışma süresince yapılan ölçümler sonucunda elde edilen veriler Windows ortamında SPSS (SPSS Statistics 17.0, Chicago, USA) kullanılarak değerlendirilmiştir. Bulgular: Alınan radyograflar üzerindeki parametre boyutları istatistiksel olarak Two-way Anova testi kullanılarak değerlendirilmiştir (p˂0.05). Elde edilen verilerin homojen dağılıp dağılmadığı Kolmogorov-Smirnov ve Shapiro-Wilk testi ile değerledirilmiş olup, verilerin normal dağılım gösterdiği bulunmuştur. Bütün açılamalar değerlendirildiğinde Metapacs Viewer ve İmage J ölçüm yöntemleri arasında anlamlı fark olmadığı gözlenmiştir (p>0,05). Sonuç: Tüm parametreler birlikte değerlendirildiği zaman gerçek boyuta en uzak açılama: 25V +20H olarak, en ideal açılamalar ise: 20V -20H ve 25V -10H olarak belirlenmiştir. Anahtar Kelimeler: İn vitro, Radyografi, Temporomandibular eklem.