Logoterapi ve Göç: Ağabey Romanı Üzerine Bir İnceleme

Abstract

Mülteci olma durumu, travmatik yaşantıları beraberinde getirmektedir. Mültecilerin travma yaşamaları ile ve bu durumdan nasıl anlam çıkardıklarını anlamak önemlidir. Göç gibi var olamama ve travmatik deneyimlere anlam vermek, logoterapi yaklaşımının teorik çerçevesiyle örtüşmektedir. Sıkıntıya rağmen anlam bulma ve geliştirme yeteneği mülteci tecrübesiyle derinden bağlantılıdır. Bu çalışmanın amacı, Viktor Frankl’ın Varoluşçu Analiz ve Logoterapi yaklaşımı ve göç alanyazını çerçevesinde Mahir Güven’in Ağabey romanını incelemektir. Roman, her biri varoluşsal engellenme yaşamakta olan ve varoluşsal boşluğun yarattığı iç sıkıntılara kapılmış olan karakterlerin hikâyeleri etrafında örülmüştür. Çalışmada logoterapi, göç, anlam ve varoluş ilişkisi roman karakterleri üzerinden ele alınmıştır. Çalışma kapsamında başlıca roman karakterlerinin anlam arayışı, varoluşsal engellenme ve boşluk deneyimleri göç alanyazının kavramları da kullanılarak betimlenmiştir. Sonuç olarak, göç deneyiminin doğurduğu içsel deneyimler ile logoterapinin kavramlarının uyuştuğu ve Ağabey romanının logoterapinin birçok kavramıyla ilişkili olduğu görülmüştür.