Affiliation:
1. GÜMÜŞHANE ÜNİVERSİTESİ, KELKİT AYDIN DOĞAN MESLEK YÜKSEKOKULU, YÖNETİM VE ORGANİZASYON BÖLÜMÜ, SPOR YÖNETİMİ PR.
2. MARMARA ÜNİVERSİTESİ, SPOR BİLİMLERİ FAKÜLTESİ, ANTRENÖRLÜK EĞİTİMİ BÖLÜMÜ, HAREKET VE ANTRENMAN BİLİMLERİ ANABİLİM DALI
3. IĞDIR ÜNİVERSİTESİ, BEDEN EĞİTİMİ VE SPOR YÜKSEKOKULU
Abstract
Bu çalışmanın amacı, geleneksel kuvvet antrenmanlarına karşın dirençli güç interval antrenman protokolünün ivmelenme, çeviklik ve hareket hızına etkisinin değerlendirilmesidir. Bu amaç doğrultusunda, lisanslı sporcu olmayan 20 genç gönüllü olarak katılım sağlamıştır. Katılımcılar, A grubu (AG, n=10, yaş: 21,3 yıl ± 1,41; boy: 176,4 cm. ± 4,69; kilo: 68,9 kg ± 5,6) ve B grubu (BG, n=10 yaş: 20,8 yıl ± 1,03; boy: 173,7 cm ± 6,63; kilo: 63,5 kg ± 5,9) olarak iki homojen gruba ayrılmıştır. Çalışmadan önce katılımcılara 2 hafta adaptasyon antrenmanı yaptırılmıştır. Bir tekrarlı maksimal kuvvet, tam squat hareketinde itme evresindeki hareket hızı, ivmelenme ve çeviklik testleri yaptırılmıştır. A Grubuna 6 haftalık geleneksel kuvvet antrenmanları (GKA), B Grubuna dirençli güç interval antrenmanları (DGİA) uygulanmıştır. Ara testler sonrasında antrenman protokolleri gruplar arasında çaprazlama değiştirilerek A Grubu DGİA, B Grubu ise GKA olarak 6 hafta devam ettirilmiştir. Ardından son testler yaptırılmıştır. Veriler SPSS 20 paket programında analiz edilmiştir (p0.05). Sonuç olarak; her iki antrenman protokolünün de performans parametrelerini geliştirdiği ve protokoller arasında anlamlı bir farklılık olmadığı elde edilmiştir. Ayrıca, belirtilen performans parametrelerini geliştirmek için her iki protokolün de kullanılabileceği ileri sürülebilir.
Reference38 articles.
1. 1. Juan, J, Gonzalez-Badillo, J.J, Marques, M.C. and Sanchez-Medina, L. (2011). “The Importance of Movement Velocity as a Measure to Control Resistance Training Intensity”. Journal of Human Kinetics, Special Issue, 15-19.
2. 2. Holly, J, Benjamin, M.D. and Kimbrerly, M.G. (2003). “Strenght Training for Children and Adolescents”. The Physician and Sport Medicine, Vol, (31), 1-12.
3. 3. Aydos, L, Pepe, H. ve Karakuş, H. (2004). “Bazı Takım ve Ferdi Sporlarda Relatif Kuvvet Değerlerinin Araştırılması”. Gazi Üniversitesi Kırşehir Eğitim Fakültesi Dergisi, 5 (2), 305-315.
4. 4. Cotterman, M.L, Darby, L.A. and Skelly, W.A. (2005). “Comparison of Muscle Force Production Using the Smith Machine and Free Weights for Bench Press and Squat Exercises”. J. Strength Cond. Res, (19), 76-169.
5. 5. Fox, E.L, Bowers, R.W. and Foss, M.L. (2012). “Beden Eğitimi ve Sporun Fizyolojik Temelleri”. (Çev. Mesut Cerit) Ankara, Spor Yayınevi ve Kitabevi, (Eserin orijinali 1988 yılında yayımlandı.). 6-24.