Przystosowanie do przedszkola dzieci z rodzin pełnych i rozbitych

Abstract

Cel / przedmiotCelem prezentowanych w niniejszym artykule badań jest poznanie i opis różnic w zakresie wybranych czynników życia rodzinnego takich jak postawy rodzicielskie i stosunek dzieci do rodziców w rodzinach pełnych i rozbitych i określenie znaczenia tych czynników w różnicowaniu przystosowania dzieci do przedszkola.Metody i/lub materiałyW celu weryfikacji przyjętych założeń zastosowano następujące narzędzia badawcze: Kwestionariusz do oceny przystosowania dziecka do przedszkola CBI, E. Schaefera i M. Aaronson; Kwestionariusz postaw rodzicielskich PARI i Test dwóch domków W. Szyryńskiego stosowany do oceny relacji emocjonalnych dziecka z rodzicami. Ponadto wykorzystano analizę dokumentów skupioną na informacjach na temat rodziców.Wyniki i/lub wnioskiUstalono, że dzieci z rozbitych rodzin wykazują tendencję do przejawiania nieśmiałości, są mniej otwarte w kontaktach społecznych, cechuje je też mniejszą wytrwałość w pracy i niższy poziom przystosowania do przedszkola. W zakresie postaw rodzicielskich ustalono, że rodzice z rodzin rozbitych są mniej zainteresowani potrzebami dzieci i bardziej skłonni do ich dyscyplinowania niż rodzice w rodzinach pełnych oraz że pomiędzy postawami rodziców a poziomem przystosowania dzieci do przedszkola w badanej grupie jest istotna korelacja. W odniesieniu do badania stosunku emocjonalnego dzieci do rodziców ustalono, że zarówno w rodzinach pełnych, jak i rozbitych, wśród najbardziej preferowanych osób są matki. Stwierdzono też, że mniej pozytywne relacje emocjonalne dzieci z rodzicami w rodzinach rozbitych są powiązane z niższym poziomem ich przystosowania do przedszkola.