Abstract
Bu makale Nancy Fraser’ın (yeniden) dağıtım ve kimlik modeli adalet anlayışlarının tek başlarına yetersiz oldukları iddiasından yola çıkarak geliştirdiği çok boyutlu statü modeli adalet teorisinin ve onunla bağlantılı madun karşı-kamusallığı (subaltern counter publics) kavramlarının Türkiye’deki kadınların adalet arayışlarını anlamlandırmakta açılım sağlayıcı bir teorik perspektif sunduğunu iddia etmektedir. Türkiye’de kadınların adalet arayışında Twitter özelinde sosyal medyanın Fraser’ın madun karşı-kamusallığı kavramına denk düştüğü iddiası ortaya konmakta ve kadınların, adalet arayışında neden madun kategorisinde düşünülebilecekleri ve kendilerini neden bir madun karşı-kamusallığı yaratmak zorunda buldukları incelenmektedir. Ayrıca dünyadan ve Türkiye’den Twitter aracılığıyla yükselen adalet taleplerinden örneklerle tartışma somutlaştırılmaktadır. Bu çalışmada yapılan tartışmanın birkaç önemli hususta katkı sunacağı düşünülmektedir: İlk olarak, kadınların adalet arayışını hem teorik olarak kavramsallaştırmaya çalışmak hem de pratiğinde dile getirilen taleplere kulak kabartmak hem yakın dönem Türkiye siyasetine hem de Türk demokrasinin halihazırdaki durumuna dair epey ipucu içeren verimli bir çalışmadır. İkinci olarak, bu çalışma adaletin tanımının, yeni boyutların eklenmesiyle hep değişebileceği ve aslında değişmesi gerektiği fikrine açık olmak gerektiğine dikkat çekmektedir. Üçüncü olarak, gündelik hayatın pratiğinde yaşanan hızlı değişimlerin, örneğin sosyal medyanın giderek daha fazla yaygınlaşmasının çağdaş siyaset teorisindeki tartışmalarla (adalet tartışması, kamusal alan tartışması, demokrasi/demokratik katılımcılık/yurttaşlık tartışması, toplumsal hareketler ve eylemlilik tartışması gibi) ilintisini belirginleştirerek teori-pratik ayrımına dair bir sorgulamayı davet etmektedir.
Publisher
Akdeniz Kadin Calismalari ve Toplumsal Cinsiyet Dergisi
Reference16 articles.
1. Altunok, G. (2016). Neo-conservatism, Sovereign Power and Bio-power: Female subjectivity in contemporary Turkey. Research and Policy on Turkey 1, 2, 132-146.
2. Arat, Y. (2021). Democratic Backsliding and the Instrumentalization of Women's Rights in Turkey. Politics & Gender, 1-31 doi:10.1017/S1743923X21000192
3. Bodur-Ün, M. (2019). Contesting global gender equality norms: The case of Turkey. Review of International Studies, 45, 5, 828-847.
4. Candemir, D.M. (2020). 2000’lerde Feminizm: Türkiye’de Feminist Hareketler ve Dijital Aktivizm. Modern Türkiye’de Siyasal Düşünce: Feminizm içinde Saylıgil F. ve Berber, N. (der.) İstanbul: İletişim Yayınları.
5. Coşar S. and Özkan-Kerestecioğlu, İ. (2017). Feminist Politics in Contemporary Turkey: Neoliberal Attacks, Feminist Claims to the Public. Journal of Women, Politics & Policy 38, 2, 151-174.