Abstract
Konutlar sadece fiziksel barınaklar değildir. Özneyi oluşturan hatıraları da saklarlar. Deneyimler gerçekleştikleri mekanlarla birlikte bellekte yer edinirler. Ancak günümüz kentlerindeki hızlı dönüşümler, mekanların geçmiş ve gelecek arasındaki köprü işlevini zayıflatmakta ve kentsel-mekânsal hafızayı kesintiye uğratmaktadır. Özellikle fiziksel çevrenin yıkımı ve aynı çevredeki yeni yapılanmalar bireysel ve toplumsal belleğin devamlılığını olanaksız kılmaktadır. Böyle durumlarda mekânı imge üzerinden korumaya çalışmak bir alternatif olarak ortaya çıkmaktadır. Yıkılmak ya da dönüşmek üzere olan mekanların belgesel kayıtlarının mekânsal bellek açısından ikame bir işlevinin olup olmayacağı metnin temel meselesini oluşturmaktadır. Çalışmada öncelikle mekân ve bellek ilişkisi; mimarlık, sosyoloji, felsefe ve kültürel çalışmalar alanından metinlerle tartışılmaktadır. Arkasından belgesel filmlerin ikame bellek olarak işlevselliği sanat ve sinema alanından metinlerle ele alınmaktadır. Son olarak da yıkılan bir mahalle üzerine yapılan iki belgesel film üzerinden konu örneklendirilmektedir.
Funder
Erciyes Üniversitesi Bilimsel Araştırma Projeleri Koordinatörlüğü
Publisher
Film Araştırmaları Derneği
Reference30 articles.
1. Anderson, S. (1999). Memory Without Monuments: Vernaculer Architecture. Traditional Dwellings and Settlements Review, 11(1 (Fall)), 13-22.
2. Akdağ, F. (2013) Kişisel Fotoğraf Arşivi, Sahabiye Mahallesi, Kayseri
3. Aufderheide, P. (2007). Documentary Film: A Very Short Introduction. New York: OxfordUniversity Press.
4. Aytekin, H. (2017). Türkiye'de Toplumsal Değişme ve Belgesel Sinema. İstanbul: BSB Yayınları.
5. Aytekin, H. (2018). Belgesel Sinemacı Bir Parrhesiastes Olabilir mi? “Hakikati Söylemek” Üzerinden Türkiye’de Belgesel Sinema Tarihine Bir Bakış. SineFilozofi Dergisi, 3(5), 45-66.