Affiliation:
1. SAKARYA UNIVERSITY, FACULTY OF EDUCATION
2. BULENT ECEVIT UNIVERSITY, EREĞLİ FACULTY OF EDUCATION
Abstract
Araştırmada, yetişkinlerin iyimserlik ve kötümserlik düzeylerini belirleyebilmek için iyimserlik kötümserlik ölçeği yetişkin formunun geliştirilmesi amaçlanmıştır. Alanyazına dayanılarak hazırlanan ve daha önce Ergen İyimserlik ve Kötümserlik Ölçeği’nin geliştirilmesinde yararlanılan 30 maddelik madde havuzu, araştırmacılar ve alan uzmanlarının onayı doğrultusunda ölçeğin geliştirilmesi çalışmalarında taslak form olarak kullanılmıştır. AFA çalışmaları için 391, DFA çalışmaları için 460, ölçüt-bağıntılı geçerlik çalışmaları için 255 ve test tekrar test çalışmaları için 101 kişi olmak üzere toplam 1207 yetişkin çalışmaya katılmıştır. AFA sonucunda 10’ar maddeden oluşan toplam 20 maddelik iki faktörlü bir yapı elde edilmiştir. Birinci faktörün (iyimserlik) toplam varyansın %30.41’ini, ikinci faktörün (kötümserlik) toplam varyansın %27.12’sini açıkladığı görülmüştür. DFA sonucunda elde edilen model uyum indekslerinin ve diğer sonuçların temel ölçütleri iyi düzeyde karşıladığı görülmüştür. Yapının kuramsal ve istatistiksel açıdan doğrulanmıştır. Cronbach Alfa güvenirlik katsayısı iyimserlik boyutunda .92 iken kötümserlik boyutunda ise .90 olduğu yani ölçek boyutlarının iç tutarlılığa sahip olduğu tespit edilmiştir. Test-tekrar test güvenirlik katsayıları ise iyimserlik boyutu için .84 ve kötümserlik boyutu için ise .86 olarak hesaplanmıştır. Analizler sonucu elde edilen bulgular, İyimserlik ve Kötümserlik Ölçeği Yetişkin Formu’nun geçerli ve güvenilir bir ölçme aracı olduğunu ortaya koymaktadır.
Publisher
Afyon Kocatepe Universitesi Sosyal Bilimler Dergisi
Reference56 articles.
1. Alansari, B. M., & Kazem, A. M. (2008). Optimism and pessimism in Kuwaiti and Omani undergraduates. Social Behavior and Personality, 36(4), 503-518. https://doi.org/10.2224/sbp.2008.36.4.503
2. Aydın, G., & Tezer, E. (1991). İyimserlik, sağlık sorunları ve akademik başarı ilişkisi. Psikoloji Dergisi, 7(26), 2-9. https://www.psikolog.org.tr/tr/yayinlar/dergiler/1031828/tpd1300443319910000m000344.pdf
3. Balcı, S., & Yılmaz, M. (2002). İyimserlik ölçeğinin geçerlilik ve güvenilirlik çalışması. Ondokuz Mayıs Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 14, 54-60.
4. Beck, A. T., Weissman, A., Lester, D., & Trexler, L. (1974). The measurement of pessimism: The hopelessness scale. Journal of Consulting and Clinical Psychology, 42(6), 861–865. https://doi.org/10.1037/h0037562
5. Büyüköztürk, Ş. (2006). Sosyal bilimler için veri analizi el kitabı. Ankara: Pegem A Yayıncılık.