P4C'ye Farklı Yaklaşımlar

Abstract

P4C, çocukların felsefe yapabileceğini varsayarak oluşturulan felsefi yaklaşım ve pedagojidir. Dewey’nin felsefesinden ve eğitim anlayışından etkilenen Matthew Lipman, P4C’nin kurucusu kabul edilir. Topluluklarda çocuklar felsefe aracılığıyla eleştirel, özenli, iş birliğine dayalı ve yaratıcı düşünmeyi öğrenerek demokratik toplumun geleceğine bir teminat oluştururlar. Dünyanın pek çok yerinden düşünür ve uygulayıcı, Lipman’ın P4C yöntemini eleştirmiş ve geliştirmiştir. Eleştiriler, çocukluğun, eğitimin ve felsefenin farklı yaklaşımlarını içerir. Örneğin Gareth B. Matthews bir çocukluk felsefesi önerir ve bu yaklaşım çocuklar için felsefeden (P4C) farklıdır. Catherine McCall çocukların kaç yaşında felsefe yapabileceklerini tartışmıştır. Kimi düşünürler farklı felsefi arka planlardan yararlanmışlar, uygulamalardaki materyal farklılıklarıyla Lipman’ın P4C uygulamasını önemli ölçüde değiştirmişlerdir. P4C içinde ikinci kuşak olarak adlandırılan PwC (philosophy with children, çocuklarla felsefe) düşünürleri ve kolaylaştırıcıları, politik felsefi kabullerde Lipman’dan farklı düşünmektedir. Onlara göre Lipman düşünmede iş birliği vurgusu ve kazanımına yeterince ağırlık vermemiştir. Diğer yandan P4C’nin bir araç haline gelip gelmediği tartışılmıştır. Lipman’ın Amerikan demokrasisini tesis etmek için felsefeyi ideolojikleştirmiş olabileceği sorgulanmıştır. Bu çalışmada, P4C’nin ne olduğu açıklanacak, onu kullanan ve dönüştüren kimi düşünürlerin eleştirileri ve önerileri, pragmatik felsefe ve kıta felsefesi, eleştirel eğitim felsefesi veya pedagojisi, postmodern felsefe ve insan sonrası felsefe odaklarıyla sunulacaktır.