Investigating the Correlation Between Spiritual Well-Being and Loneliness in Elderly Individuals in Turkey During the Covid 19 Pandemic

Abstract

Amaç: Pandemi döneminde Türkiye'deki yaşlı bireylerin ruhsal iyi oluşları ile yalnızlıkları arasındaki ilişkiyi incelemektir. Yöntem: Tanımlayıcı tipteki araştırmanın evrenini Türkiye'deki 65 yaş ve üstü yaşlı bireyler oluşturmuştur. Araştırma, 15.02.2021-15.03.2021 tarihleri arasında, olasılıksız örnekleme yöntemlerinden kartopu örnekleme yöntemi kullanılarak 582 birey ile gerçekleştirilmiştir. Veriler Kişisel Bilgi Formu, Yaşlılar İçin Yalnızlık Ölçeği ve Manevi İyi Oluş Ölçeği ile toplanmıştır. Bulgular: Araştırmadaki yaşlıların %84,5'inin 65-74 yaş aralığında, %58,2'sinin kadın, %80,1'inin bekar, %76,8'inin ≤ ilkokul mezunu olduğu belirlenmiştir. Yaşlıların ruhsal iyi oluş ölçeği puan ortalamaları 125.52±7.40, Yaşlılar İçin Yalnızlık Ölçeği toplam puan ortalamaları 16.60±3.70'dir. Manevi İyi Oluş Ölçeği ile Yaşlılar İçin Yalnızlık Ölçeği arasında negatif bir ilişki bulunmuştur. Yaşlı bireylerin yaş ve medeni duruma göre Spiritüel İyi Oluş Ölçeği puan ortalamaları arasında anlamlı farklılık olduğu, yaşlarına göre Yaşlı Yalnızlık Ölçeği puan ortalamaları arasında anlamlı farklılık olduğu belirlenmiştir. Sonuç: Yaşlıların ruhsal iyi oluş ve yalnızlık düzeylerinin yüksek olduğu, manevi iyi olma düzeyleri arttıkça yalnızlık düzeylerinin azaldığı belirlenmiştir.