Bevacizumab i cidofovir w leczeniu HPV-zależnej brodawczakowatości krtani – przegląd literatury

Abstract

Brodawczakowatość krtani to choroba wywoływana przez wirus brodawczaka ludzkiego (HPV) typu 6 lub 11, która dotyczy zarówno dzieci, jak i dorosłych. Cechą charakterystyczną tej jednostki chorobowej są łagodne brodawczaki – będące proliferującym nabłonkiem płaskim – w obrębie układu oddechowego oraz pokarmowego. Największym problemem w leczeniu brodawczakowatości jest wysoka częstość nawrotów po zastosowaniu leczenia chirurgicznego. Materiały i metody: Przeglądu literatury dokonano na podstawie dostępnych publikacji w bazach danych, tj. MedLine (US National Library of Medicine), PubMed oraz SciELO. Wszystkie publikacje w języku angielskim zostały poddane analizie (w tym badania przekrojowe, prospektywne, retrospektywne, przeglądy literatury oraz opisy przypadku). Wyniki: W najnowszej dostępnej literaturze rekomenduje się kilka sposobów leczenia brodawczakowatości krtani, w tym mechaniczny debulking za pomocą lasera CO2 oraz użycie terapii adjuwantowej. Śródnabłonkowe wstrzyknięcia bevacizumabu i cidofoviru wydłużają okresy pomiędzy kolejnymi zabiegami chirurgicznymi oraz zmniejszają liczbę koniecznych operacji w ciągu roku. Wnioski: Europejskie Towarzystwo Laryngologiczne (ELS) nadal nie jest zgodne co do przewagi zalet nad skutkami ubocznymi terapii adjuwantowej w brodawczakowatości krtani. Przegląd literatury natomiast wskazuje na obiecujące długoterminowe korzyści płynące z zastosowania tej terapii. Bevacizumab oraz cidovofir przynoszą największe efekty w leczeniu zwłaszcza agresywnej postaci brodawczakowatości.