Loneliness in patients with late-onset rheumatoid arthritis: Relationship with disease activity and psychosocial factors

Abstract

Amaç: Yalnızlık hissi, kronik hastalıklar ve ağrılı durumlar ile şiddeti artan, oldukça yaygın görülen bir durumdur. Bu çalışmanın amacı, geç başlangıçlı romatoid artritli (RA) hastalarda yalnızlık hissinin araştırılması ve yalnızlık hissi ile hastalık aktivitesi ve psikososyal durum arasındaki ilişkinin incelenmesidir. Yöntem: Çalışmaya hastalık başlangıç yaşı 60 ve üzeri olan 44 RA'lı hasta ve 44 kontrol dahil edildi. Tüm katılımcıların sosyodemografik özellikleri, Beck Depresyon Ölçeği (BDÖ) ve Beck Anksiyete Ölçeği (BAÖ), Çok Boyutlu Algılanan Sosyal Destek Ölçeği ve UCLA Yalnızlık Ölçeği kısa formu (ULS-8) skorları kaydedildi. Ek olarak RA’lı hastaların eritrosit sedimantasyon hızı ve C-reaktif protein değerleri, Görsel Analog Skala-ağrı, Hastalık Aktivite Skoru ve Sağlık Değerlendirme Anketi (HAQ) skorları kaydedildi. Bulgular: RA’lı hastalarda kontrollerle karşılaştırıldığında depresyon skorları ile ULS-8 skorları daha yüksek ve algılanan sosyal destek skorları daha düşüktü ancak anksiyete açısından iki grup arasında fark yoktu. RA'lı hastalarda hem yalnızlık hem de algılanan sosyal destek BDÖ, BAÖ ve HAQ skorları ile korelasyon göstermekteydi. Aktif hastalığı olan grupta remisyona giren hastalara göre anksiyete ve depresyon puanlarının daha yüksek, algılanan sosyal desteğin daha düşük ve yalnızlık hissinin daha fazla olduğu belirlendi. Sonuç: Geç başlangıçlı RA hastalarında yalnızlık hissi; depresyon, algılanan sosyal destek, fonksiyonel durum ve hastalık aktivitesi ile ilişkilidir. Yaşlı bireylerde morbiditeyi artıran bir faktör olan yalnızlık, geç başlangıçlı RA’lı hastalarda daha şiddetli olmaktadır.