Self-efficacy and resiliency in public administration employees. The context of remote working

Abstract

Cel pracyCelem badań była analiza związku prężności psychicznej z poczuciem samoskuteczności osób zatrudnionych w administracji publicznej oraz określenie poziomów obu analizowanych zmiennych, a także ustalenie ich gotowości do pracy zdalnej.Materiał i metodyW badaniach zastosowano Skalę Uogólnionej Własnej Skuteczności (GSES), stworzoną przez R. Schwarzera i M. Jerusalema, w adaptacji Z. Juczyńskiego, która została opracowana w oparciu o koncepcję samoskuteczności A. Bandury. Do pomiaru prężności zastosowano Skalę Prężności Psychicznej– SPP-25 N. Ogińskiej-Bulik i Zygfryda Juczyńskiego. W badaniach posłużono się także ankietą własnego autorstwa, dotyczącą gotowości do pracy zdalnej. Zbadano 515 pracowników zatrudnionych w administracji publicznej.WynikiAnaliza wyników badań wskazuje na wysoki związek poczucia uogólnionej własnej skuteczności z prężnością psychiczną oraz jej pięcioma wymiarami. Badani pracownicy administracji publicznej cechują się wysokim poziomem zarówno prężności psychicznej, jak i poczucia uogólnionej własnej skuteczności. Pracownicy, pomimo krótkiego doświadczenia pracy zdalnej, wykazują także dużą elastyczność w dostosowaniu się do zmian trybu pracy (zarówno ze zdalnego na stacjonarny, jak i odwrotnie), a także gotowość do pracy w trybie hybrydowym, co jest istotne w kontekście dynamicznych zmian na rynku pracy.WnioskiPraca ma wymiar teoretyczno-praktyczny. Poczucie własnej skuteczności jest silnie związane z prężnością psychiczną i są to zasoby o charakterze wyuczonym. Rozwijanie prężności psychicznej i poczucia samoskuteczności może przyczynić się do efektywnego radzenia sobie ze zmianami w kontekście zawodowym, zwłaszcza w odniesieniu do pracy zdalnej oraz do poprawy jakości życia i dobrostanu psychicznego pracowników (Saini i Roulet, 2022, s. 5-6).