Abstract
<p>Rzymscy <em>iuris prudentes</em> z upodobaniem używali zwrotów wartościujących, przypominających współczesne klauzule generalne, nadając prawu rzymskiemu elastyczność i ponadczasowość. W prawie prywatnym charakter takich zwrotów miały przykładowo: <em>bona fides</em> (dobra wiara), <em>bonos mores</em> (dobre obyczaje), <em>bonum et equum</em> (dobre i słuszne), <em>ratio aequitatis</em> (słuszne powody), <em>utilitas</em> (użyteczność), <em>natura</em> <em>rerum</em> (natura rzeczy). W prawie karnym rola klauzul generalnych była mniejsza, ale także można odnaleźć stosowne ich przykłady, jak choćby: <em>utillitas publica</em> (korzyść, interes publiczny) czy <em>dolus malus</em> (zły zamiar).</p>
Publisher
Uniwersytetu Marii Curie-Sklodowskiej w Lublinie
Cited by
2 articles.
订阅此论文施引文献
订阅此论文施引文献,注册后可以免费订阅5篇论文的施引文献,订阅后可以查看论文全部施引文献