TARIM TOPRAKLARINDA TETRASIKLIN VE DIKLOFENAK ADSORPSIYONU/DESORPSIYONU İÇIN DENEYSEL VERILER VE MODELLEME

Abstract

Tetrasiklin ve diklofenakın iki farklı tarım toprağına (S1 ve S2) adsorpsiyon-desorpsiyon özellikleri kesikli denge yöntemi kullanılarak araştırılmıştır. Adsorpsiyon deneyleri, tetrasiklin ve diklofenak adsorpsiyonunda iki değişken parametreyi (temas süresi (5-120 dakika), başlangıç kirletici konsantrasyonu (5-300 mg/L)) optimize etmek için kullanılmıştır. Tetrasiklin ve diklofenak için toprak adsorpsiyon kinetiği, hızlı ve yavaş adsorpsiyon oranları ile karakterize edilen iki üslü bir adsorpsiyon modeli ile tanımlanmıştır. Non-linear adsorpsiyon izoterm eğrileri, Langmuir, Freundlich ve Temkin modellerine iyi uyum sağlamıştır. S1 ve S2 topraklarına tetrasiklin ve diklofenakın maksimum adsorpsiyon kapasitesi (qm) sırasıyla 55.90 mg/g, 41.92 mg/g, 26 mg/g ve 6.42 mg/g olarak hesaplanmıştır. Kd, Koc, foc ve qa değerleri hesaplanmıştır. Tetrasiklin ve diklofenakın S1 ve S2 toprakları tarafından adsorpsiyon etkinliği %97'nin üzerindedir. S1 ve S2 topraklarına tetrasiklin ve diklofenak adsorpsiyonu için Kd parametreleri sırasıyla 3537 L/kg, 654 L/kg, 1669 L/kg ve 3105 L/kg olarak bulunmuştur. Adsorpsiyon işleminin tersinebilirliği, farklı konsantrasyonlarda HDTMA ve Triton-x yüzey aktif maddeler kullanılarak desorpsiyon deneyleriyle değerlendirilmiştir. Desorpsiyon oranları diklofenak için tetrasikline göre daha yüksek bulunmuştur.