Affiliation:
1. Milli Eğitim Bakanlığı
2. İstanbul Üniversitesi-Cerrahpaşa
Abstract
Bu araştırmada, algılanan helikopter ebeveyn tutumları ve kendini sabotaj arasındaki ilişkinin incelenmesi amaçlanmıştır. Bunun yanında, algılanan helikopter ebeveyn tutumu düzeylerinin cinsiyet, üniversite öğreniminde tamamlanan süre ve ebeveynlerle aynı evde yaşayıp yaşamama durumu değişkenlerine göre istatistiksel olarak anlamlı bir farklılık gösterip göstermediği de incelenmiştir. Araştırma, çevrimiçi ortamda ulaşılabilen 931 üniversite öğrencisinin katılımıyla gerçekleştirilmiştir. Veri toplama aracı olarak Kişisel Bilgi Formu, Algılanan Helikopter Ebeveyn Tutum Ölçeği ve Kendini Sabotaj Ölçeği kullanılmıştır. Toplanan veriler IBM SPSS Statistics 26.0 programı ile analiz edilmiştir. Verilerin analizinde, parametrik testler olan Pearson momentler çarpımı korelasyon analizi, basit doğrusal regresyon analizi, bağımsız gruplar t testi ve tek yönlü varyans analizi kullanılmıştır. Araştırma sonuçları, üniversite öğrencilerinin algıladıkları helikopter ebeveyn tutumu düzeylerinin düşük, kendini sabotaj düzeylerinin ise orta seviyede olduğunu göstermiştir. Öğrencilerin %7.6’sının annelerini, %2.9’unun ise babalarını helikopter ebeveyn olarak algıladıkları görülmüştür. Algılanan helikopter anne ve baba tutumları ile kendini sabotaj arasında pozitif yönlü, düşük düzeyde ve istatistiksel olarak anlamlı bir ilişki bulunmuştur. Bu ilişkinin Algılanan Helikopter Anne ve Baba Tutum Ölçeği’nin tüm alt boyutları için de geçerli olduğu tespit edilmiştir. Ayrıca, algılanan helikopter anne ve baba tutumu düzeylerinin kendini sabotaj düzeyleri üzerinde istatistiksel olarak anlamlı bir yordayıcı rolü olduğu görülmüştür. Üniversite öğrencilerinin algıladıkları helikopter anne tutumu düzeylerinde cinsiyet, üniversite öğreniminde tamamlanan süre ve ebeveynlerle aynı evde yaşayıp yaşamama durumu değişkenlerine göre istatistiksel olarak anlamlı farklılıklar bulunmuştur. Algılanan helikopter baba tutumu düzeylerinde ise bu değişkenlere göre istatistiksel olarak anlamlı bir farklılık olmadığı sonucuna ulaşılmıştır. Araştırmanın sonuçları literatür çerçevesinde tartışılmış ve yorumlanmış, sonuçlardan hareketle bazı öneriler sunulmuştur.
Publisher
Abant Izzet Baysal Universitesi Egitim Fakultesi Dergisi
Reference58 articles.
1. Abacı, R. & Akın, A. (2011). Kendini sabotaj: İnsanoğlunun sınırlı doğasının bir sonucu. Pegem Akademi.
2. Akça, F. (2012). An investigation into the self-handicapping behaviors of undergraduates in terms of academic procrastination, the locus of control and academic success. Journal of Education and Learning, 1(2), 288-297. http://dx.doi.org/10.5539/jel.v1n2p288
3. Akın, A. (2012). Kendini sabotaj ölçeği: Geçerlik ve güvenirlik çalışması. Eğitim ve Bilim, 37(164), 176-187.
4. Arnett, J. J. (2000). Emerging adulthood: A theory of development from the late teens through the twenties. American Psychologist, 55(5), 469-480. https://doi.org/10.1037/0003-066X.55.5.469
5. Arnett, J. J. (2004). Emerging adulthood: The winding road from the late teens through the twenties (1st ed.). Oxford University Press.