The effect of free time motivations on happiness level of students in recreation department

Abstract

The purpose of this research was to examine the relationship between free time motivation and happiness level of students in recreation department according to some demographic variables. 150 (103 men and 47 women) people studying at Bartın University School of Physical Education and Sports Recreation Department participated in the research. As a data collection tool, the personal information form of the candidates, “Leisure Motivation Scale: LMS” and “Oxford Happiness Scale Short Form” were applied. In the analysis of the data; according to the demographic characteristics of the participants, t-test and ANOVA to investigate the differences between levels of leisure motivation and happiness; Pearson Correlation test and Multiple Linear Regression Analysis was applied to examine relations between variables. In the findings of the research; there was no significant difference in the t-test results according to the “gender” variable in the LMS and happiness total score avarages (p>0,05). There was no significant relationship between LMS and happiness total score averages according to “age” variables in the correlation test results (p>0,05). There was no significant difference between LMS and happiness total score average according to the variables of “income and daily free time” in ANOVA test results. There was no statistically significant relationship between participants’ leisure motivation and happiness (p>0,05). On the other hand, there is a moderate positive relationship were found between happiness and free time motivation in sub-dimensions of knowing and achieving, stimulating life; low level negative relationship were found in the subscales of identity/inference, external regulation (p<0,05). As a result of multiple linear regression analysis; unmotivated, knowing and achieving, stimulating life, identity/inference, external regulation and gender variables together have a significant effect (R = 0,561; R2 = 0,315) on happiness (F(6-143) = 10,945; p<0,05). When the significance tests of the regression coefficients are considered, it is seen that only the free time motivation sub dimensions of knowing and achieving (p<0,05) and stimulating life (p<0,05) are significant predictors on happiness. Extended English summary is in the end of Full Text PDF (TURKISH) file.  ÖzetBu araştırmanın amacı rekreasyon bölümü öğrencilerinin serbest zaman motivasyonları ile mutluluk düzeyi arasındaki ilişkinin bazı demografik değişkenlere göre incelenmesidir. Araştırmaya, Bartın Üniversitesi Beden Eğitimi ve Spor Yüksekokulu Rekreasyon Bölümünde öğrenim gören 150 (103 erkek ve 47 kadın) kişi katılmıştır.  Veri toplama aracı olarak adaylara ait kişisel bilgi formu, “Boş Zaman Motivasyon Ölçeği: BZMÖ” ve “Oxford Mutluluk Ölçeği Kısa Formu” uygulanmıştır. Verilerin analizinde; katılımcıların demografik özelliklerine göre, serbest zaman motivasyonu ve mutluluk düzeyleri arasındaki farklılıkları incelemek amacıyla t-Testi ve ANOVA; değişkenler arasındaki ilişkilerin incelenmesi için ise Pearson Korelasyon testi ve Çoklu Doğrusal Regresyon Analizi uygulanmıştır. Araştırmanın bulgularında; t-Testi sonuçlarında “cinsiyet” değişkenine göre BZMÖ ve mutluluk ölçeği toplam puan ortalamalarında anlamlı farklılık tespit edilmemiştir (p>0,05). Korelasyon testi sonuçlarında “yaş” değişkenine göre BZMÖ ve mutluluk ölçeği toplam puan ortalamaları arasında anlamlı bir ilişki bulunmamıştır (p>0,05). ANOVA testi sonuçlarında “gelir ve günlük serbest zaman süresi” değişkenlerine göre BZMÖ ve mutluluk ölçeği toplam puanlarında anlamlı farklılık tespit edilmemiştir (p>0,05). Katılımcıların serbest zaman motivasyonunun mutluluk ile ilişkisi incelendiğinde istatistiksel olarak anlamlı bir ilişki tespit edilmemiştir (p>0,05). Buna karşılık mutluluk ile serbest zaman motivasyonunun bilmek ve başarmak, uyaran ve yaşama alt boyutlarında orta düzeyde pozitif bir ilişki; özdeşim içe atım, dışsal düzenleme alt boyutlarında düşük düzeyde negatif bir ilişki tespit edilmiştir (p<0,05). Çoklu doğrusal regresyon analizi sonucunda; motivasyonsuzluk, bilmek ve başarmak, uyaran ve yaşama, özdeşim/içe atım, dışsal düzenleme ve cinsiyet değişkenleri birlikte mutluluk üzerinde anlamlı bir etki (R = 0,561; R2 = 0,315) sergilemişlerdir (F(6-143) = 10,945; p<0,05). Regresyon katsayılarının anlamlılık testleri göz önüne alındığında yordayıcı değişkenlerden yalnızca bilmek ve başarmak (p<0,05) ve uyaran ve yaşama (p<0,05) serbest zaman motivasyonu alt boyutlarının mutluluk üzerinde anlamlı yordayıcı olduğu görülmektedir.