Abstract
Bireylerin yaşamlarında istedikleri hedeflere ulaşmaları sonucunda beklentilerinin karşılanması durumunu ifade eden yaşam memnuniyeti, bireylerin yaşamlarındaki nihai amaçları olan mutluluklarının sağlanmasında en önemli etkendir. Bu nedenle bireylerin yaşam memnuniyetini etkileyen sosyoekonomik faktörlerin belirlenmesi önem arz etmektedir. Çalışmada Ekonomik Kalkınma ve İşbirliği Örgütü üyesi 25 ülkede bireylerin yaşam memnuniyetine sosyoekonomik faktörlerin etkisi 2013-2018 dönemi için Sistem Genelleştirilmiş Momentler Yöntemiyle araştırılmıştır. Bu ülkeler ve dönem analizde kullanılan değişkenlerin veri setine göre belirlenmiştir. Ekonomik Kalkınma ve İşbirliği Örgütü üyesi 25 ülkede bireylerin yaşam memnuniyetini etkileyen sosyoekonomik faktörler ise ekonomik koşullar, eğitim ve güvenlik kapsamında belirlenmiştir. Sistem Genelleştirilmiş Momentler Yöntemi sonucu ağırlıklı olarak ekonomik faktörlerin yaşam memnuniyeti üzerinde etkisi olduğunu göstermektedir. Buna göre bireylerin yaşam memnuniyetini işsizlik ve gini negatif yönde etkilerken, kişi başına gayri safi yurt içi hasıla ve yükseköğretim mezunları pozitif yönde etkilemektedir. Sosyal harcamalar ve şiddet suçlarının yaşam memnuniyetine etkisi bulunmamaktadır.
Publisher
Yonetim ve Ekonomi Arastirmalari Dergisi - Journal of Management and Economics Research
Reference41 articles.
1. Adams, R. E. ve Serpe, R. T. (2000) “Social Integration, Fear of Crime, and Life Satisfaction”, Sociological Perspectives, 43(4): 605-629.
2. Aksoy, A. ve Taşkaya, S. (2020) “Ülkelerin Makroekonomik Göstergeleri İle Mutluluk Düzeyleri Arasındaki İlişki”, Üçüncü Sektör Sosyal Ekonomi Dergisi, 55(2).
3. Alexandrova, A. (2005) “Subjective Well-Being and Kahneman's Objective Happiness”, Journal of Happiness Studies, (6): 301-324.
4. Ambrey, C. L., Fleming, C. M. ve Manning, M. (2013) “The Life Satisfaction Approach to Estimating The Cost of Crime: An İndividual’s Willingness-To-Pay For Crime Reduction”, Discussion Papers Economics No. 2013-01: 2-26.
5. Aysan, Ü. (2019) “Avrupa refah rejimleri ve Türkiye’de öznel iyi oluş”, İstanbul Üniversitesi Sosyoloji Dergisi, 39(1): 191-214.