Abstract
Bu çalışmada devrim kavramını, anomi kavramı bağlamında inceledik. Buna göre çalışmanın temel problematiğini şu şekilde formülleştirmeye çalıştık: Devrim bir anomi formudur. Devrimler Durkheim’ın intiharı gibidir. Her ikisi de toplumsal çöküntünün semptomlarıdır. Böyle bir devrim okuması için ilk olarak anomi kavramını doyurulmamış arzuların sonucu olan ıstırap durumu olarak ele aldık. Bunun için de Durkheim’ın anomi kavramını Schopenhauer’in felsefesi üzerinden yeniden inşa etmeye çalıştık. İnsan ne kadar çok arzu ederse, o kadar çok ıstırap çeker. Schopenhauer’un sınırsız arzu ile ıstırap arasındaki bu ilişki Durkheim’ın anomi kavramsallaştırmasının da bir tasvirini sunmaktadır. Durkheim’ın anomisi sınırsız arzuların yol açtığı bir ıstırap durumudur. İntihar da sınırsız arzunun yol açtığı ıstırabın doğal bir uzantısıdır. Nasıl ki sınırlandırılmamış arzuların yol açtığı ıstırap durumu olarak anomi tecrübesi bireysel düzeyde intihara yol açıyorsa, benzer şekilde sınırlandırılmamış arzuların yol açtığı ıstırap, engelleme durumu da kolektif düzeyde devrime yol açar.
Publisher
Uludag Universitesi Fen Edebiyat Fakultesi Sosyal Bilimler Dergisi