Abstract
Poczynając od tzw. „arabskiej wiosny”, która zaznaczyła się na znacznych obszarach
Północnej Afryki i Bliskiego Wschodu, obserwować można wzrost liczby wojen o charakterze rebelianckim. Ponadto w istotnej części wojna, tocząca się od 2014 roku na Ukrainie, charakteryzuje się sporą
liczbą elementów składowych, które można analizować w kategoriach „rebelii”. Już na podstawie tych
pobieżnych obserwacji można przyjąć, że ten rodzaj „perturbacji” w środowisku międzynarodowym
nadal pozostaje aktywny. Co więcej, wziąwszy pod uwagę dynamikę zjawisk oraz ich potencjał eskalacji
i rozszerzania się efektów (choćby w postaci ogromnych fal migracyjnych), zasadne wydaje się dokonanie przeglądu istniejących narzędzi analizy teoretycznej fenomenu rebelii zbrojnej i ich aktualizacja.
Celem poniższego opracowania będzie zatem krytyczny ogląd dorobku naukowego w zakresie badania
powstań i rebelii, ale także jego rozwinięcie w oparciu o analizę zjawisk współczesnych.
Publisher
Wojskowa Akademia Techniczna w Warszawie
Reference17 articles.
1. Barber B.R., Dżihad kontra McŚwiat, Warszawa 2001.
2. Betts R.F., Decolonization, London-New York 2005.
3. Brooker P., Modern Stateless Warfare, London 2010.
4. Brown N.J., Islam and Politics in the New Egypt, Carnegie Endowment for International Peace, Publications Department, Washington D.C. 2013, http://carnegieendowment. org/files/islam_politics.pdf.
5. Bueno de Mesquita B., Siverson R.M., War and the Survival of Political Leaders: A Comparative Study of Regime Types and Political Accountability, „American Political Science Review”, vol. 89, no. 4 (September 1995).