Affiliation:
1. İSTANBUL ÜNİVERSİTESİ, HUKUK FAKÜLTESİ
Abstract
Koruma amacıyla özgürlüğün kısıtlanması, Türk Medenî Kanunu’nun (TMK) 432 ile 437. maddeleri arasında düzenlenmiştir. Türk Medenî Kanunu’nun 432. maddesinin birinci fıkrasına göre; akıl hastalığı, akıl zayıflığı, alkol veya uyuşturucu madde bağımlılığı, ağır tehlike arz eden bulaşıcı hastalık veya serserilik sebeplerinden biriyle toplum için tehlike teşkil eden her ergin kişi, kişisel korunmasının başka şekilde sağlanamaması durumunda, tedavisi, eğitimi veya ıslahı için elverişli bir kuruma yerleştirilir veya alıkonulabilir. Koruma amacıyla özgürlüğün kısıtlanmasına ilişkin yargılama bakımından Türk Medenî Kanunu’nda usûl hukukuna dair özel hükümler bulunmaktadır. Söz konusu özel hükümler dışında ise koruma amacıyla özgürlüğün kısıtlanmasına ilişkin yargılamada niteliğine uygun düştüğü ölçüde Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun (HMK) ilgili hükümleri uygulama alanı bulur. Bu noktada, koruma amacıyla özgürlüğün kısıtlanmasına ilişkin yargılamanın medenî usûl hukuku bakımından önemli özelliklere sahip olduğu görülmektedir.
Reference137 articles.
1. AHRENS, Hans-Jürgen: Der Beweis im Zivilprozess, Verlag Dr. Otto Schmidt KG, Köln, 2015.
2. AKINTÜRK, Turgut / ATEŞ, Derya: Türk Medenî Hukuku İkinci Cilt Aile Hukuku, 23. Baskı, Beta Yayıncılık, İstanbul, 2021.
3. AKİL, Cenk: “Medeni Yargılama Hukukunda Mahkeme Tarafından Atanan Bilirkişi-Uzman Tanık Ayrımı”, Ankara Barosu Dergisi, 2011, Sayı 2, s. 171-183 (Uzman Tanık).
4. AKİL, Cenk: “Vesayete İlişkin Olanlar Dışında Türk Medeni Kanunu’nda Yer Alan Çekişmesiz Yargı İşleri”, Ankara Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, 2013, Cilt 62, Sayı 4, s. 923-969 (Çekişmesiz Yargı).
5. AKKAYA, Tolga: Medenî Usûl Hukukunda İstinaf, Yetkin Yayınları, Ankara, 2009.
Cited by
1 articles.
订阅此论文施引文献
订阅此论文施引文献，注册后可以免费订阅5篇论文的施引文献，订阅后可以查看论文全部施引文献