Baba Şiddetine Uğrayan “Ben” in Utanç Karmaşası

Abstract

Bu araştırmada, çocukluk süresince babalarının şiddetine uğrayan veya şahit olan kadınların bu deneyimlerine ilişkin utanç algısı ve babalarına ilişkin algıları ortaya konulmaya çalışılmıştır. Araştırmada fenomenolojik yaklaşımlardan biri olan yorumlayıcı fenomenolojik analiz kullanılmıştır. Çalışma grubu, ölçüt örnekleme ile seçilen dört kişiden oluşmaktadır. Ölçüt olarak; çocukluk döneminde babanın şiddetine uğramış olmak veya şahit olmak, evli olmak, çocuk sahibi olmak ve annelik-kadınlık rolleri üzerine düzenlenen psikodrama yaşantı grubuna katılmış olmak şeklinde belirlenmiştir. Katılımcılarla yarı yapılandırılmış görüşmeler yapılmış ve elde edilen verinin analiz edilme sürecinde yorumlayıcı fenomenolojik analiz aşamaları izlenmiştir. Çocukluk süresince babalarının şiddetine uğrayan veya şahit olan kadınlarla yapılan görüşmeler sonucunda şiddet uygulayan babaya yönelik tepkiler, şiddet yaşantısını paylaşmaya dair utanç ana temalarına ulaşılmıştır. Araştırmaya katılan tüm katılımcıların babaları ile ilgili anlatıları, babalarının kendi zihinlerinde istenmeyen ve utanılan babalar olduklarını göstermektedir. Babanın çocuk üzerinde arattığı aşağılama, küçük görme vb. hareketlerinin kişide utanç yaratmış olması, çeşitli kişilik yapıları üzerinden daha sonraki araştırmalarda incelenmesi gereken bir durumdur.