TÜBERKÜLOZ TEDAVİSİ GÖREN BİREYLERİN COVİD-19 SALGINI SÜRESİNCE KAYGI DÜZEYLERİNİN ÇEŞİTLİ DEĞİŞKENLER AÇISINDAN İNCELENMESİ

Abstract

Bu çalışma, Covid-19 salgını süresince tüberküloz hastalarının kaygı düzeylerinin çeşitli değişkenler arasındaki ilişkiyi ortaya çıkarmak amacıyla gerçekleştirilmiştir. Araştırma, İstanbul ilinde İstanbul Verem Savaşı Derneği, Verem Savaşı Dispanserinde sağlık hizmeti alan 132 hastayla yapılmıştır. Veriler 2020 yılında hastalarla yüz yüze sosyal hizmet uzmanı tarafından toplanmıştır. Elde edilen veriler SPSS Versiyon 22 aracılığıyla analiz edilmiştir. TB hastaların 48’i (36,4) ilkokul mezunu, %42 bekar ve 80’ni (%60,6) erkek olduğu görülmüştür. Hastaların %51,5 tedavi sürecinde yardım aldıkları, %78,8’i tüberküloz hastalığı ve Covid-19 sürecinde aile ile kaldıklarını, %59,1 tüberküloz tanısı aldığı sürecinde ve %69,7’sinin Covid-19 salgın sürecinde çalışmadıkları ortaya çıkmıştır. Hastaların %83,33’ü sosyal ilişkilerim azaldığı, aile ve sevdiklerine bulaştırmaktan korktukları görülmektedir. Hastaların %40,91 tüberküloz tedavi sürecinde aldığı sosyal hizmet desteğinin %42,42 ve %56.06 ile ekonomik desteğin yetersiz olduğu belirlenmiştir. Covid-19 döneminde yaşadıkları duygular incelendiğinde en fazla stres duygusu, en az umut duygusu yer almaktadır. Durumluk ve sürekli kaygı kadınlarda yüksekken emekli ve yalnız yaşayanların daha düşük olduğu bulunmuştur. Tüberküloz tanısı alınca ve Covid-19 pandemi döneminde çalışanların durumluk kaygı ve sürekli kaygıları daha yüksek olduğu saptanmıştır. Sosyal hizmet desteğinin ve ekonomik desteğinin “yetersiz” olarak belirtenlerin durumluk ve sürekli kaygı daha yüksek bulunmuştur. Araştırma sonunda, Covid-19 sürecinde TB hastalarının sosyal ve ekonomik desteğin yetersizliğinden dolayı durumluk kaygı ve sürekli kaygı düzeylerin yüksek olduğu ortaya çıkmıştır. Tüberküloz hastalığıyla baş etmek için bu bireylerin sosyoekonomik durumlarını iyileştirmek ve bu doğrultuda politikaların geliştirmesine ihtiyaç bulunmaktadır.