AİLE HEKİMLERİNDE TÜKENMİŞLİK VE İŞ DOYUMU

Abstract

Amaç: Tükenmişlik sendromu özellikle sağlık çalışanları arasında önemli bir sorundur. Bireysel beceri ve başarı duygusu ne kadar yüksekse, tükenmişlik sendromu olasılığı o kadar düşüktür. Araştırmanın amacı, aile hekimlerinin tükenmişlik ve iş doyum düzeylerini ölçmektir. Yöntemler: Çalışmaya kırsal ve kentsel alanda çalışan aile hekimlerinin verileri dahil edilmiştir. Çalışma, Maslach Tükenmişlik Envanteri, Minnesota İş Doyum Anketi kullanılarak tükenmişlik ve iş doyum düzeylerini ölçmek için tasarlanmıştır. Çalışma alanı ve diğer etmenlerle ilişkileri de incelenmiştir. Bulgular: Maslach duyarsızlaşma alt ölçeği, yalnız yaşayanlarda, bulunduğu yeri kırsal olarak tanımlayanlarda ve sürekli tıp eğitimine (STE) katılmayanlarda (p=0,02, p=0,01, p=0,03) anlamlı olarak daha yüksek bulundu. Maslach kişisel başarı puanı, bulunduğu yeri kırsal olarak tanımlayanlarda düşük (p=0,01) iken, kadınlarda ve STE'ye katılmayanlarda daha yüksek bulundu (p=0,02, p=0,03). Ayrıca yaş arttıkça Maslach duygusal tükenmişlik ve duyarsızlaşma puanları azalmakta ve kişisel başarı puanları artmaktadır (r =-0,169, -0,205, 0,163 ve p=0,00, p=0,00, p=0,00). Sonuçlar: Duygusal ve toplam tükenmişlik puanları yaşla birlikte azalmaktadır. STE'ye katılmanın kişisel başarıyı artırdığı görüldü. STE, yalnızca aile hekimlerini desteklemek için değil, aynı zamanda tükenmişliği önlemek için de yararlı bir araç olabilir.