Affiliation:
1. GAZİ ÜNİVERSİTESİ, EĞİTİM BİLİMLERİ ENSTİTÜSÜ
2. GAZİ ÜNİVERSİTESİ, GAZİ EĞİTİM FAKÜLTESİ
Abstract
Bu çalışmanın amacı, Sporcuların Antrenman ve Müsabakaya İlişkin Öz-Yansıtma Ölçeğinin (SAMİÖYÖ) geliştirilmesi, geçerlik ve güvenirlik çalışmasının yapılmasıdır. Çalışmada amaçsal örnekleme yöntemlerinden ölçüt örnekleme kullanılmıştır. Bu kapsamda araştırmaya farklı branşlarda 528 aktif lisanslı sporcu katılmıştır. Açımlayıcı Faktör Analizi (n=307) ve Doğrulayıcı Faktör Analizi (n=221) için veriler iki farklı örneklem grubundan toplanmıştır. Ölçeğin yapı geçerliğini tespit etmek ve faktör yapısını ortaya koymak amacıyla Açımlayıcı Faktör Analizi (AFA) sonucunda toplam varyansın %52.257'sini açıklayan 22 madde ve 5 faktörden oluşan bir yapı elde edilmiştir. Deneyim (7 madde), Kendini Test Etme (4 madde), Kendini Gözlemleme (4 madde), Strateji Belirleme (4 madde) ve Bilişsel Farkındalık (3 madde). Maddelerin faktör yükleri 0,487 ve 0,811 arasında değişmektedir. AFA sonucunda elde edilen yapının doğruluğunu ve model uyumunu test etmek için Doğrulayıcı Faktör Analizi (DFA) yapılmıştır. DFA sonucu uyum indeksleri; χ2 /df=1,68 (p=.000), GFI=.90, AGFI=.85, CFI=.96, NNFI=.96, IFI=.96, RMSEA=.056, SRMR=.059, PNFI=.78, PGFI=.69'dur. Cronbach Alfa iç tutarlılık katsayısı değeri (α) ölçeğin geneli için 0,839 olarak alt faktörler için ise 0,572 ve 0,795 arasında bulunmuştur. Ölçeğin genel ve alt boyutları arasındaki ilişkiyi belirlemek için ise Korelasyon Analizi yapılmıştır. Eldeki bulgular Sporcuların Antrenman ve Müsabakaya İlişkin Öz-yansıtma Ölçeğinin (SAMİÖYÖ) geçerli ve güvenilir bir ölçme aracı olduğunu göstermektedir.
Reference36 articles.
1. 1. Akın, A., Abacı, R. ve Çetin, B. (2007). The validity and reliability of the turkish version of the metacognitive awareness inventory. Educational Science: Theory & Practice, 7(2), 655-680.
2. 2. Anderson, E. M., Bohon, L. M. ve Berrigan, L. P. (1996). Factor structure of the private self-consciousness scale. Journal of Personality Assessment, 66(1), 144-152. https://doi.org/10.1207/s15327752jpa6601_11.
3. 3. Bandura, A. (1977). Self-efficacy: Toward a unifying theory of behavioral change. Psychological Review, 84(2), 191-215. https://doi.org/10.1037/0033-295X.84.2.191.
4. 4. Bandura, A. ve Schunk, D. H. (1981). Cultivating competence, self-efficacy, and intrinsic interest through proximal self-motivation. Journal of Personality and Social Psychology, 41(3), 586-598. https://doi.org/10.1037/0022-3514.41.3.586.
5. 5. Bentler, P. M. ve Chou, C. P. (1987). Practical issues in structural modeling. Sociological Methods & Research, 16(1), 78-117. https://doi.org/10.1177/0049124187016001004.