Abstract
Bu araştırmanın amacı, İran halkını 1979’da devrim idealinde bütünleştiren tarihsel altyapının kapsamlı bir analizini sunmaktır. Tütün İsyanı’ndan (1891-92) 1970’li yıllara kadar İran’da yönetime karşı toplumsal tepkiler kronik bir süreklilik göstermiştir. İran’daki isyan ve ayaklanma hareketlerini sürekli kılan faktörleri analiz etmek için çalışmada, teorik olarak toplumsal hareket teorisinden faydalanılmıştır. Kaçar Hanları ve ardından Pehlevi Şahlarının büyük çaplı protestoları tetikleyen karar ve uygulamaları ekseninde isyan süreçleri değerlendirilmiştir. Bu bağlamda çalışma, İran’da muhalefet hareketinin ortaya çıkışını ve ilerlemesini kolaylaştıran toplumsal faktörleri değerlendirmeyi ve bu kitlesel protestoların 1979 öncesi dönemde İran’ın siyasi manzarası üzerindeki etkisini tahlil etmeye odaklanmaktadır.
Reference10 articles.
1. ABRAHAMIAN, Ervand, Structural Causes of the Iranian Revolution, Iran’s Revolution: The Rural Dimension. MERIP Reports, May, ss. 21-26. 1980.
2. ABRAHAMIAN, Ervand, Iran in Revolution: The Opposition Forces, MERIP Reports, March-Apr 1979.
3. ABRAHAMIAN, Ervand, Modern İran Tarihi, Çeviren Dilek Şendil, Türkiye İş Bankası Yay, İstanbul 2011.
4. ABRAHAMIAN, Ervand, “The Guerrilla Movement in Iran, 1963-77”, Iran: A Revolution in Turmoil, Haleh Afshar, der., Palgrave Macmillan UK 1985.
5. AFARY, Janet, History and Society of the Modern Middle East, Columbia University Press, 1996.