Hemşirelik Öğrencilerinin COVID-19 Pandemisinde Yaşadıkları Korku ile Hemşirelik Mesleğine Yönelik Tutumları Arasındaki İlişkinin İncelenmesi

Abstract

Amaç: Tanımlayıcı nitelikte olan bu çalışma hemşirelik öğrencilerinin COVID-19 pandemi sürecinde yaşadıkları korku ile hemşirelik mesleğine yönelik tutumları arasındaki ilişkinin incelenmesi amacıyla yapıldı. Gereç ve Yöntem: Çalışma bir Hemşirelik Yüksekokulu’nda 2020-2021 öğretim yılında öğrenim gören birinci, ikinci, üçüncü ve dördüncü sınıf öğrencileri olmak üzere toplam 324 öğrencinin gönüllü katılımı ile gerçekleştirildi. Gönüllü olan öğrencilerden onam alındıktan sonra öğrencilere Öğrenci Tanılama Formu, COVID-19 Korkusu Ölçeği ve Hemşirelik Mesleğine Yönelik Tutum Ölçeği çevrimiçi ortamda uygulandı. Verilerin istatistiksel analizinde tanımlayıcı testler, Kolmogorov Smirnov testi, Mann Whitney U testi, Kruskal Wallis-H testi ve Spearman’s Rho Korelasyon testi kullanıldı. Bulgular: Öğrencilerin tanıtıcı özellikleri incelendiğinde; çoğunun kadın (%77.8), bekar (%98.1), ailesiyle birlikte yaşadığı (%75.9) ve hemşirelik mesleğini isteyerek seçtiği (%86.1) belirlendi. Öğrencilerin COVID-19 pandemisine ilişkin korku düzeyi incelendiğinde kadın, çalışmayan, mesleğini isteyerek seçmemiş ve COVID-19 pozitif tanısı konan öğrencilerin korku düzeyinin diğer öğrencilere kıyasla daha yüksek olduğu; hemşirelik mesleğine yönelik tutumları incelendiğinde ise genel olarak olumlu tutuma sahip oldukları saptandı. COVID-19 korkusunun mesleki tutum ile ilişkisi incelendiğinde anlamlı bir ilişki bulunmadı. Sonuç: Hemşirelik öğrencilerinin COVID-19 pandemisine ilişkin orta düzeyde korku yaşadığı ve hemşirelik mesleğine yönelik tutumlarının olumlu olduğu saptandı.