Синаптические процессы в околоводопроводном cером веществе мозга приактивации большого ядра шва на модели болезни Паркинсона в условиях протекции меланином

Abstract

Անցկացվել են էլեկտրաֆիզիոլոգիական հետազոտություններ Periaqueductal gray matter-ի (PAG) 193 եզակի նեյրոնների ակտիվության գրանց- մամբ, Raphe magnus neurons-ի (RMg) բարձր հաճախականությամբ ստիմուլ- յացիայի դեպքում 5 Ալբինո գծի առնետների (250±30գ) վրա։ Որոնցից, ին- տակտ (n=2) Պարկինսոնի հիվանդության ռոտենոնային մոդելում, ռոտենոնի ունիլատենտ ներարկմամբ և 4 շաբաթ մինչև փորձը պահպանված։ Ինչպես նաև մելանինի պաշտպանության ներքո, 14 ներարկում օրումեջ (n=3)։ RMg-ի բարձր հաճախականությամբ ստիմուլյացիայի դեպքում PAG նեյրոններում Պարկինսոնի հիվանդության մոդելի վրա և մելանինի պաշտպանության ներքո, նորմայի համեմատությամբ գրգռիչի դեպրեսոր տիտանիկ էֆեկտների ցուցանիշների համեմատության դեպքում զգալի տարբերություն չի նկատվել։ Նյարդադեգեներացիային հաջորդող էքսայթոթոքսիկության առկայության համար հիմք է հանդիսացել նախա- և հետստիմուլային հաճախականության ակտիվացման հետագա մանրամասն վերլուծությունը։ Որոնց նախորդում և ուղեկցում են գրգռիչ և դեպրեսոր հետստիմուլային տիտանիկ էֆեկտները։ RMg-ի բարձր հաճախականությամբ ստիմուլյացիայի դեպքում PAG նեյրոնների հաճախականության ակտիվացման նախաստիմուլային վերլուծությունը, որին նախորդել են դեպրեսոր և գրգռիչ հետտիտանիկ ռեակցիաները, Պարկինսոնի հիվանդության մոդելում և մելանինի պաշտպանության ներքո,բերել է հետևյալ եզրակացության՝ 3,33-, 133,54- և 2,07-, 3,53-անգամյա նվա- զում, համեմատած Պարկինսոնի հիվանդության մոդելում առանց մելանինի պաշտպանության, որը մոտեցել է նորմային (40,60-ը 10,65-ի հակառակ և 0,00- ն 5,02-ի համեմատ)։ Մելանինի պաշտպանության ներքո PAG նեյրոնների հաճախականության հետստիմուլային ակտիվացումը համեմատած նույնի հետ, առանց մելանինով պաշտպանության և ուղեկցվող դեպրեսոր տիտանիկ էֆեկտներով՝ հայտնվել է 5,42- և 7,84-անգամ նվազած։ Իսկ հաճախականության հետստիմուլային ակտիվացումը, որն ուղեկցվում է գրգռիչ հետստիմուլային հաջորդականությամբ, հասել է 3,16-անգամյա նվազման, նորմային հասնելու միտումով։ Վերը նշվածը, ընդհանուր առմամբ, վկայում է էքսայթոթոքսիկությանը հակազդող ավելի քան հաջողված լինելուն։ Իսկ էքսայթոթոքսիկությունը, ինչպես հայտնի է, հանգեցնում է նեյրոնների մահվան։ The electrophysiological investigation with recording 193 single neurons of Periaqueductal gray matter (PAG) at high frequency stimulation (HFS) of Raphe magnus (RMG) on 7 Albino rats (250±30 g.): intact (n=2) on the rotenone model of Parkinson’s disease (PD), induced by unilateral administration of rotenone and sustained for 4 weeks before the experience. As well as 14 injections (n=3), under melanin protection, has been conducted every other day. In neurons of PAG at HFS of RMG, on the model of PD and in condition of action of melanin, in comaparison with the norm, only at the level of taking into account the multiplicity of changes of comparative indicators of poststimulus manifestations of excitatory and depressor tetanic effects no particular difference was found. The basis for the assertion of excitotoxicity accompanying neurodegeneration was follow-up detailed analysis of preand poststimulus frequency of activation, preceded and accompanied by excitatory and depressor poststimulus tetanic effects. Analysis of the prestimulus frequency of activation of PAG neurons at RMg HFS, preceded by depressor and excitatory posttetanic reactions on PD models with melanin protection, led to the conclusion that 3.33-, 133.54- and 2,07-, 3,53-multiple of its reduction, in comparison with the PD model without protection, with approximation to the norm (40,60 against 10,65 and 0,00 against 5,02). Poststimulus frequency of activation of PAG neurons in condition of protection, compared to one without it, accompanied by depressor tetanic effects turned out to be 5.42- and 7.84-fold reduced, and post-stimulus activation frequency, accompanied by an excitatory post-stimulus sequence, a 3.16-fold decrease reached, with a tendency to approach the norm. Noted, in general, indicates more than successful opposition to excitotoxicity, inevitably leading to the death of neurons.