Düşük Akımlı İskemiye Maruz Kalan İzole Sıçan Kalplerinde Yüksek Fruktoz ile Beslenmenin Hemodinamik Davranış ve Enfarktüs Boyutu Üzerine Etkisi

Abstract

Amaç: Bu çalışmanın amacı, düşük akımlı iskemi ve reperfüzyona maruz bırakılan izole sıçan kalplerinde in vivo yüksek fruktozla beslenmenin, ex vivo hemodinamik iyileşme ve enfarktüs boyutu üzerindeki potansiyel zararlı etkisini araştırmaktı. Gereç ve Yöntemler: Erkek Sprague-Dawley sıçanları dört hafta boyunca yüksek fruktozlu (n=9), yüksek glikozlu (n=9) veya standart bir diyetle (n=9) besledikten sonra, kalpleri çıkarıldı ve Krebs-Henseleit solüsyonu ile 15 dakika ex vivo perfüze edildi. Daha sonra kalpler, 30 dakika boyunca düşük akımlı (0.3 ml/dk) iskemiye ve ardından 60 dakikalık reperfüzyona tabi tutuldu. Sol ventrikül gelişim basıncı (SVGB), kasılma ve gevşeme fazındaki basınç gelişim oranları ve kalp hızı iskemi öncesi ve reperfüzyon sonrası kaydedildi. Enfarktüs alanı reperfüzyon periyodunun sonunda ölçüldü. Bulgular: Ex vivo düşük akımlı iskemiye tabi tutulan izole kalplerde 60 dakikalık reperfüzyonun ardından, miyokard enfarktüsü boyutu üç grup arasında farklılık göstermedi. İskemi sonrası kardiyak kontraktil iyileşmenin hem yüksek fruktoz hem de yüksek glikoz grubunda 60 dakikalık reperfüzyonda tamamlanmış olduğu görüldü. Buna karşılık, kontrol grubunda LVDP ve sol ventrikül gevşeme hızı, 60 dakikalık reperfüzyonun sonunda hala baskılanmış durumdaydı. Sonuç: Sıçanları yüksek fruktozlu diyetiyle beslenmenin, standart bir diyete kıyasla, miyokard enfarktüsü boyutunda bir fark olmaksızın, düşük akımlı iskemiden sonra sol ventrikül kontraktil fonksiyonunun iyileşmesi üzerinde olumlu bir etkisi olduğu görülmektedir. Yüksek glikozla beslenen sıçanlarda da benzer sonuçlar elde edildi.